Op zaterdag 11 januari 2025 werd de 446ste wandeltocht door RS80 (Randstadserie) georganiseerd vanaf Sportpark Houtrust, vanuit de kantine van SVV Scheveningen aan de Laan van Poot 38c te Scheveningen. Voor de kenners geen onbekend adres omdat het achter de squashhal ligt waar de Zeemansloop zijn startlocatie heeft.
Omdat ik deze tocht al een paar keer had meegelopen en de route steeds anders is, had ik mij voorgenomen om deel te nemen aan deze tocht op de afstand 25 km. Ook Riekje had dezelfde plannen maar dan voor de afstand 15 km. Daarom besloten wij om samen er naar toe te reizen met het openbaar vervoer.
En daar kwam de eerste tegenvaller. De stadsbus in Breda kwam niet wegens een mankement. Daardoor te laat op het station van Breda waar ik dacht te trein te hebben gemist. Tot mijn verwondering stond Riekje nog in de stationshal. Wat bleek: de intercity was uitgevallen en ook de volgende kwam niet. Dan maar de sprinter naar Dordrecht en daar de intercity naar Den Haag. Dat ging goed tot station Schiedam. Daar riep het treinpersoneel om medische hulp en de trein vertrok dus niet. Even later nog meer uitstel want er moest en ambulance komen. En weer later de mededeling dat de trein nog wel even bleef staan vanwege het feit dast de ambulance er nog steeds niet was. Wel kregen we het advies om over te stappen op een andere trein. Iedereen vanuit deze trein via de tunnel naar het andere perron en Riekje en ik dus ook.
In Den Haag het geluk dat we meteen een tram naar Houtrust hadden. Maar i.p.v. rond kwart over 10 was het inmiddels kwart over 11. En formeel kon er maar tot half 11 gestart worden. Zelf had ik al besloten om dan ook maar 15 km te gaan lopen. We konden toch nog inschrijven en kregen ook de parkoersbeschrijving, maar ook de mededeling dat de pijlophalers al waren vertrokken. Op dat moment kwam Auke Jansma (medewerker RS80 en een bekende van mij) binnen en vertelde dat wij met hem op pad konden. Dus verdwalen zat er voor Riekje en mij niet in.
De route ging eerst door het fraaie groen van Den Haag. Onderweg konden we een blik werpen op het Catshuis in landgoed Sorghvliet en even later passeerden wij de zwaar beveiligde ambassade van de Chinese Volksrepubliek. Verder liepen we via de Scheveningse bosjes naar Madurodam. Dat is Nederland in miniatuur formaat en genoemd naar de verzetsheld George Maduro. Hier splitste de afstand 25 km die verder naar en door het duingebied naar Meijendel liep en over het strand naar de Scheveningese boulevard. Wij liepen vanaf hier echter door het Westbroekpark en de Nieuwe Scheveningse Bosjes, langs het Oranje Hotel (de voormalige Scheveningse gevangenis waar in de 2de Wereldoorlog veel verzetsmensen werden vastgezet) en door de leukste straatjes van Scheveningen. Vervolgens kwamen we aan het einde van de boulevard waar de afstand 25 km er weer bij kwam. Hier liet Auke ons verder in de steek omdat hij nog iets moest controleren. Vanaf hier echter hingen alle pijlen er nog. Maar eerst namen Riekje en ik onze rust bij McDonald voor koffie en wat hartigs.
Lopend over de boulevard passeerden we daarna bekende herkenningspunten zoals de pier, geopend in 1961, als vervanger van de in 1943 afgebrande houten pier uit 1901. Het Kurhaus uit 1887 op de plaats waar in 1818 de opmars van Scheveningen als badplaats begon. Maar ook het paviljoen Von Wied, in 1827 in opdracht van koning Willem I gebouwd voor zijn echtgenote, waar nu museum Beelden aan Zee is gevestigd. De Gedenknaald, die herinnert aan de terugkomst van de latere koning Willem I in 1813 en de 30 meter hoge gietijzeren vuurtoren uit 1875, met twee lichtflitsen per 10 seconden. Aan het eind van de boulevard liepen we tenslotte via de Scheveningse Haven en de rioolzuivering naar de finish. En daar zat Anny die met Ine en Liévine naar Scheveningen was gegaan. En even later kwamen ook deze beide dames na hun 25 km tocht binnen.
Na een kop koffie en even gezellig gebabbeld te hebben, gingen Riekje en ik weer richting tramhalte om de reis naar Breda te beginnen. Dat ging verder probleemloos. Wel leek er even een kink in de kabel te komen omdat de trein vanuit Rotterdam was uitgevallen, maar gelukkig konden wij in de gereedstaande eurocity naar Brussel stappen waardoor we zelfs iets vroeger in Breda kwamen dan gedacht. Dus eind goed, al goed.
Hans van der Bruggen.