bron: http://www.henrifloor.nl/ws78/andere-ws78-verslagen.htm
De heenreis met de auto verloopt voorspoedig en ruim binnen een uur parkeren we. Het is al druk binnen dus we zoeken buiten de frisse lucht vast op.
We starten langs het station en al snel loop ik met Piet Z. op. Vandaag voert de route door de natuur over de Utrechtse Heuvelrug. Ik heb zo goed als nieuwe wandelschoenen aan. Slechts ingelopen vorige week in Schiedam op een vijf kilometertocht. Voor ons lopen enkele leden van WIEGO. Piet probeert te raden wat dat betekent, maar al snel draait een dame zich om: “Wandelen Is Een Gezonde Ontspanning.” “Hé, wat jammer dat je dat nu al zegt,” reageren we, “Anders hadden we daar de hele dag nog naar kunnen raden.” We gaan toch nog even door met raden en uiteindelijk wordt het: “Wij Idioten En Gekken Oppad.” Het is mooi in boswachterij De Vuursche waar de eerste bomen al herfstkleuren krijgen en ik kan het dan ook niet laten een mooi gekleurd en gevormd herfstblad mee te nemen.
In Lage Vuursche is de tomaten-soeppost. Een man tracht een foto van zichzelf te maken in het karakteristieke restaurant-straatje. Piet zijn hulp wordt in dank aanvaard. Ik loop verder gezellig met de ‘fotograaf’ op. We hebben het over van alles en nog wat op voornamelijk maatschappelijk en wandel gebied.
In de bossen is veel gezaagd, maar er liggen ook veel omgewaaide en afgebroken bomen. Die zijn rijkelijk versierd met paddestoelen welke ook op de grond volop voorradig zijn.
Af en toe miezert het, maar de zon komt ook geregeld kijken. Bij elke regenbui steekt ‘de fotograaf’ zijn paraplu op en die is zo royaal dat ik er onder mee kan liften. Hoeft mijn regenpak niet steeds aan en uit. De nodige klimmetjes ‘kruisen ons pad’, ook in de vorm van hekjes bij begrazingsgebieden. We moeten nog zicht gehad hebben op paleis Soestdijk, maar ik ben veel te gezellig in gesprek om dat op te merken. Voor we er erg in hebben gaan we onder het spoor door en langs het station van Baarn langs en komen op de rust in ‘Het brandpunt’. Startgebouw van de eerste tocht van het vorige seizoen. Aan de bar is het nog niet druk en ik sluit als vierde aan. Mijn wandelmaat van daarnet moet iets langer wachten en als Piet binnenkomt is het al zo druk dat hij zijn eigen drankje maar consumeert.
Als we al even zitten komen Martin en Freek binnen. Als Martin aan sluit bij de rij voor de bar staan er zeker 15 wandelaars voor hem. We wensen hem sterkte als wij weer door wandelen.
We gaan over het schattige ‘Koningin Emmabruggetje’ en 2x het spoor over. Er passeren net twee gigantisch lange goederentreinen. De route voert ons nu richting kasteel Groeneveld. Ooit gebouwd in opdracht van een Franse edelman in het begin van de 18e eeuw. SBB heeft er het ‘nationaal centrum voor bos, natuur en landschap’ in gevestigd. Helaas gaan we niet langs de schitterende voorgevel, maar langs de zijkant. In het park staan volop wegwijzende kabouterpaaltjes en bankjes. Maar op een 40 km nemen we nooit de tijd om even op zo’n bankje plaats te nemen en te genieten van het uitzicht over de weilanden met paarden. We raden wel even wat het metalen moderne kunstvoorwerp in een vijver voor moet stellen: “Een zwaardvis? Maar dan wel flink gestileerd!”
We gaan ook over landgoed Pijnenburg, leuke naam!, en zo wisselen bos, weilanden met houtwallen en stukjes heide elkaar af met tussendoor geregeld een boerderij. In Hollandse Rading is de koffiepost. Mijn brood had ik al vroeg op dus een mars smaakt prima bij de limonade.
We gaan langs restaurant ‘De Mauritshoeve’ waar ik eerder rustte tijdens een seniorentocht vanuit Den Dolder (1992). Piet H. sluit daar bij ons aan. Weer iemand anders om lekker mee te praten, dit keer over lange wandeltochten. Als het zonnetje schijnt dan is dat precies in onze ogen. Hadden we er maar niets over tegen elkaar gezegd, want vlak voor de bananen- fruitpost, bij een (gesloten) kiosk gaat het flink regenen. Langzaamaan lopen onze schoenen ook vol. Nou ja, zijn de schoenen gelijk goed ingelopen. Gelukkig is het nu nog maar 4 km naar de finish die we, weer langs het station, even over vieren bereiken. Zonder noemenswaardig zere voeten! We blijven wachten op Martin en Freek. Maar na een half uur houden we het voor gezien. Op naar de warme douche en droge kleren. (Een minuut of vijf later waren Freek en Martin binnen!)
Als we terug rijden naar de A 27 staat er richting Hilversum een lange, stilstaande file en voor we bij de rotonde zijn rijden er vele ambulances, politieauto’s en brandweerwagens langs en de traumahelicopter vliegt over. We besluiten dus maar om te rijden over Utrecht en dat blijkt een goede zet te zijn. Met een uur zijn we thuis. Later blijkt ook op het deel van de A27 waar wij over zijn gegaan een file te staan en vele wandelaars zijn ‘binnendoor’ naar huis gegaan.
Monique van der Slot