Het Mastbos was met de oliebollentocht prachtig in het wit gestoken. De sneeuw was rijkelijk aanwezig. Er was een gure koude wind, zodat de opkomst niet erg groot was. Maar het was heel lekker fris, en het sneeuwde licht.
Maar op een ander adres in de Hamstraat rook het naar. Daar stond Bep in haar schort met opgestroopte mouwen te staren in een pan gevuld met bruisende olie waar de oliebollen in lagen te sissen. Met vaardige hand zwiepte ze de ene bol na de andere eruit. Ze was het gewend, zegt ze ik doe dit al zoveel jaar. Vrijdagmiddag is ze begonnen om 15.00 uur tot s’ avonds 21.00 uur om het karwei te klaren. Er wordt van alles ingekocht, maar het probleem is hoeveel moet ik er bakken?
Voor WIEGO was dit de 40 ste keer om te organiseren, dus een mijlpaal! Daarom ging Bep de volgende dag rustig door, en om 9 uur ’s morgens was de pan weer gevuld met bollen, daarbij deed ze een luchtig dansje. Ze is ook niet voor niets op streetdance. Bij 1000 bollen staakte ze, niet omdat ze een zware arm had gekregen, maar omdat de weersberichten ongunstig waren, en daardoor misschien te veel zou bakken. Dit was inderdaad zo, de watjes waren er niet, en zodoende waren er maar 90 lopers. Dit was jammer, maar toch krijgt Bep deze keer geen pluim, maar een grote veer op haar hoed. Ze doet het toch maar weer, iedere keer! Bedankt Bep voor al je moeite. Toch had ik nog een vraag, terwijl ieder bij terugkomst vier bollen kreeg, waar zijn dan toch die andere gebleven????
Willy Hermens