26e VRIJBUITERSWANDELTOCHT
Op 2e paasdag ging de vereniging naar Wijk en Aalburg om bij de Wsv. De Vrijbuiters deel te gaan nemen aan hun tocht. Om ongeveer kwart voor tien kwamen we bij de Drieklank aan. Daar stonden zoals gewoonlijk de vele eitjes al op ons te wachten. Nadat Hans ons allen had ingeschreven ging ieder zijn gekozen afstand lopen. Dat was voor mij dus 20km. Toen ik buiten kwam zag ik Huub en Sjef net weggaan, ik sloot me dus bij hen aan. Omdat we geen van drieën hadden opgelet op de kruising liepen we rechtdoor maar na ongeveer150 meter werden we teruggefloten. Daarna nam ik me voor voortaan goed op te letten.
Na wat straten met weer veel mooie tuinen ging ik de polder in. Ellenlange wegen, gelukkig scheen de zon goed. Na de lange Veldstraat, Klaverplak en Dodesteeg liep ik linksaf de Zwaanheuvelsedijk op. Wat stonden er op die weg toch veel mooie bloesembomen en alles rook zo lekker. Even later haalde Hans Vissers me in en die had er toch flink de pas in. Ja, zei hij “dat ligt aan mijn schoenen”. Ik vroeg hem waar Marion was. “Oh, die komt er aan, evenals Kees, Inge en Tessa. Toen wij een flauwe kruising naderden zagen wij een hele grote groep wielrenners aankomen. Omdat wij niet wisten waar zij heen reden en toch maar besloten schuin rechts en links te gaan schrok Marion zo erg dat ze van de weg afschoot en lelijk ten val kwam. In een mum van tijd was haar knie rood en dik. Ze zei.” Ik ga niet verder hoor, bel maar”. Dus ik belde de organisatie en stuurde die andere 4 door. Na een tijdje kwam er een auto aan en haalde ons op want ik was bij Marion gebleven. Die mensen brachten mij even naar de rust toe die vlakbij was. Toen ik op de rust zat zag ik alles wazig worden en merkte toen pas dat ik mijn bril mistte. Even later wilde ik eten en ook mijn pakketje brood was weg. Achteraf bleek dat die spullen nog in de berm lagen waar we opgepakt waren. Gelukkig was er iemand van de organisatie die zo lief was om te gaan kijken en ja hoor ze lagen daar nog. Want ik kan wel zonder brood maar niet zonder bril”.
De rust was in een flinke boerderij die eigendom is wan de voorzitster en ligt aan de Mr.S.Naayenstraat. Deze straat is genoemd naar Mr. S. Naayen die vroeger advocaat-procureur was en uit Rotterdam kwam. Gezien de grootte van die boerderij moet die persoon erg invloedrijk zijn geweest. Zij vertelde me ook iets over de monumentale poort die jammer genoeg open stond. Ook die poort was van die man want omdat hij eerst in Sleeuwijk had gewoond en toen naar Andel was verhuisd had hij die poort maar meegenomen. Na een flinke rust — verplicht — ging ik weer op pad voor de rest van 10 km. Die liep over de Maasdijk waar hele mooie dijkhuizen stonden en aan de andere kant de Maas stroomde. Even later haalde Hans mij weer in. Toen zag ik een pontje aanleggen en weer terug varen en daar stond ook een groot bord met “WELKOM IN BRABANT” erop. Onder de molen “De Hoop van Veen” door die flink stond te draaien vervolgden wij de dijk. Op een gegeven moment moesten we de trap af maar Hans zei: “zullen we de dijk blijven volgen en niet de rimboe in gaan want dat heb ik al zo dikwijls gezien.” Ik stemde er mee in en achter ons kwamen er nog twee dames aan die hetzelfde deden.
Bij de samenkomst gingen wij ook de Molenstoep af en kwamen na enige straten weer bij de finish aan waar Marion lekker in het zonnetje zat. Na afgemeld te hebben moesten we nog even op de 30km lopers wachten die gelukkig op tijd binnenkwamen, zodat de bus om 3.45 uur weer kon vertrekken, niet nadat ik als laatste was ingestapt. Moe en voldaan was ik om half vijf weer thuis. Al met al was iedereen weer een klein beetje bijgekleurd tijdens deze tocht.
N.I.E.T.S. te VER