In Vlissingen zijn twee wandelsportverenigingen. De éne vereniging heet D.V.T. (De Vrolijke Tippelaars) en is bij WIEGO bekend van de jaarlijkse Strand en Duintocht begin augustus. De andere vereniging is W.I.K. (Willen Is Kunnen). In het verleden is WIEGO ook naar diverse tochten van die laatste verenging geweest. Op 5 april jl. organiseerde W.I.K. vanuit Vlissingen de Geuzentocht waar WIEGO met een bus vol leden naar toe is geweest.
Iedereen ken 1 april als de dag dat “Alva zijn bril verloor” oftewel tijdens de 80-jarige oorlog veroverden de (Hollandse) watergeuzen Den Briel op de Spanjaarden die onder gezag stonden van landvoogd Alva die aangesteld was door de Spaanse koning Philips II. Maar wat weinig bekend is dat nog geen week later op 6 april 1572 de Vlissingse bevolking het heft in eigen hand nam en de Spaanse bezetting de stad uit joeg. Dit was het gevolg van het bericht dat de bevolking na de dienst in de St. Jacobskerk kreeg dat de Spanjaarden meer soldaten wilden inkwartieren en extra heffingen gingen houden. De woedende burgers liepen regelrecht naar het stadhuis om verhaal te halen. Aldus ontstond de plaatselijke opstand die duurde van 6 tot 13 april.
De startplaats van deze Geuzentocht was vanuit buurthuis De Lammerenburcht aan de Zuidbeekseweg. Door werkzaamheden aan wegen moesten wij met de bus in Vlissingen een kleine omweg maken om bij de startplaats te komen. De bus kon de Zuidbeekseweg niet inrijden omdat deze weg te smal is. Uitgestapt werd dan ook op de Gerbrandystraat waar deze d Zuidbeekseweg (deels fietspad) kruist en moest er nog ca. 150 meter worden gelopen. Nu bleek chauffeur Piet zijn bus gestopt te hebben op het zebrapad van dit fietspad. En dat werd door een plaatselijke fietser niet gewaardeerd. Dat liet ze luid en duidelijk blijken. Nadat iedereen de bus had verlaten kon Piet zijn bus iets verderop makkelijk parkeren, mede door de informatie vooraf van de organisatie.
Er kon gewandeld worden op de afstanden 10, 15 en 25 km en er was ook 40 km. Tot onze verrassing waren er ook korte afstanden van ca. 5 km, maar die waren niet gepijld en alleen op beschrijving te lopen. Daar maakten ook een aantal leden van WIEGO gebruik van. Zelf koos ik met nog vijf leden voor de afstand 25 km.
De route leidde de wandelaars door een aantal straten en een park naar het Nollenbos. Daar moesten we een vrij hoge trap op om over een verhard duinpad langs het Nollenbos naar de Vlissingse boulevard te lopen. De boulevard werd hierna gevolgd tot de voormalige Gevangentoren waar we over de glooiing onder langs de boulevard verder liepen tot het Keizersbolwerk met het standbeeld van Michiel de Ruyter. Hier liepen we door de kazematten naar het Beursplein en kronkelden we door de straten van de binnenstad naar het Bellamypark langs de reptielenzoo Iguana. Daar is een gedenktegel voor de Spanjaard Don Pacieco die na zijn gevangenneming een maand heeft vastgezeten en begin mei 1572 werd opgehangen als symbool voor de Spaanse onderdrukking van de Vlissingse bevolking. Verder voerde de tocht langs de reeds genoemde St. Jacobskerk. Verderop in de binnenstad kond na ca. 6 km een rust genomen worden bij Bakker Bart. Na een paar straten passeerden wij bij de Peperdijk de voormalige mijnenveger Mercuur. Dit marineschip heeft jarenlang in de Scheveningse haven gelegen en was destijds de startplaats van de Zeemansloop. Inmiddels is het dus museumschip te Vlissingen.
Iets verderop splitste de 10 km zich af. De 15 en 25 km liepen verder langs het Scheldecoördinatiecentrum en de Oostbeer. Deze Oostbeer maakt samen met de Westbeer deel uit van de Vlissingse zeeversterkingen. Wij liepen nu weer langs de Westerschelde en na het passeren van de sluizen was er na ruim 8 km naast het spoorwegstation bij cafetaria Koko weer een rust. Daar zat ook Terry die na de rust afscheid van ons nam omdat hier ook de splitsing was met de afstand 15 km. Vanaf hier leidde route om de buitenhaven en kwam bij het Veiligheidscentrum weer langs de Westerscheldedijk te lopen. Het veiligheidscentrum is een oefenterrein voor BHV en EHBO en brandbeveiliging. Onder meer kan je hier oefenen met een ontsnappingssloep van een boorplatform of schip.
Na een paar kilometer langs de Westerschelde gelopen te hebben ging de route de dijk over naar het plaatsje Ritthem en vandaar naar Oost-Souburg. Hier passeerde met de gereconstrueerde resten van een 9de eeuwse Burgwal. Aan het einde van de Kanaalstraat (genoemd naar het aanwezige Kanaal door Walcheren, waardoor West-Souburg is gescheiden van Oost-Souburg) was op 18,5 km een rust bij B&B Rustique. Dat was inmiddels wel nodig want de temperatuur liep al flink op. Jammer genoeg zagen wij Carla en Ida hier niet. Achteraf bleek dat zij deze rust hadden gemist.
Na de rust werd het genoemde kanaal overgestoken via een ouderwetse draaibrug en werd het kanaal een tijdje gevolgd richting Middelburg. Bij de buurtschap Nieuw Abeele werd het kanaal verlaten en volgden we een fietspad, het Bunkerpad. Langs dit pad lagen ook diverse bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Daarna kwamen we via de Jacoba van Beierenweg op de Zuidbeekseweg die gevolgd werd tot het eindpunt. Hier zaten bijna alle leden van WIEGO als aan een verkoelend drankje; deels in het gebouw, maar ook buiten op het terras.
Toen het tijd was om te vertrekken, liep iedereen richting de bus, die door Piet iets dichterbij was gezet. En zonder noemenswaardigheden werd de terugreis naar resp. Etten-Leur en Breda afgelegd en genoot iedereen van een fijne dag die wel wat weg had van een zomerdag.
W.A.N. de laar.