Op zaterdag 29 oktober 2005 vertrok de bus van W.I.E.G.O. met 46 wandelaars naar Soest om daar deel te nemen aan de laatste wandeltocht van Wandelsportvereniging Olympia in Soest. De bus kwam wat later aan op bestemming in Soest, want de bus ging aan de noord-westkant Soest in en het terrein van Atletiekvereniging Pijnenburg lag aan de zuid westkant en zo was er nog een extra ritje door Soest. Iets na half elf vertrokken de wandelaars van W.I.E.G.O. voor hun tocht van 5-10-15 of 20 km.
Na het vertrek ging het direct na het verlaten van het sportterrein linksaf het bos in. De loofbossen zijn nu in de herfst het mooist door de kleurenpracht van de bladeren. Na enkele paden door het bos wandelde men langs een camping en kwam men uit opeen verharde weg, welke uitkwam bij het chaletpark ”Boslust”. Hier was even later de splitsing met de 5 km-wandelaars en de overige afstanden wandelden nu langs het bord met de aanduiding “Natuurgebied Soest” en even later gingen ze dit natuur gebied in om zo naar Den Dolder te wandelen. Na een klein stukje door de bebouwde kom was er de splitsing met de 10 km. wandelaars en de overige afstanden wandelden nu paralel met de spoorlijn naar de Willem Arntzhoeve. Hier was er weer een splitsing en wandelde de 15 km. rechtdoor en maakten de 20 km.-wandelaars nog een extra lus om later weer op deze splitsing uit te komen en dezelfde route verder te volgen als de 15 km. Men bleef nu grotendeels de bospaden volgen, maar bij wat bebouwing kwam, even op de verharde weg, maar dat duurde niet lang. Bij de volgende verharde weg kwam men bij de “Korenwolf”, waar men linksaf ging en samen kwam met de 10 km.-wandelaars. Even later was er een rustpost en konden de wandelaars genieten van een kop erwtensoep en hier zagen we ook de 5-jarige Gwendolin met haar moeder Terry op een boomstam zitten meteen kopje erwtensoep. Gwendolin is 5 jaar oud en wandelde 10 km. Een klein stukje verder zagen we de oudste deelneemster van W.I.E.G.O., Jopie van 83 samen met twee andere wandelaarsters van W.I.E.G.O. op een slagboom zitten om even bij te komen. Even verderop kwam een wat moeilijker stuk, want het ging heuvel op en bovenop was nog een duingebied en moesten de wandelaars door het losse zand. Gelukkig was dit gebied niet zo groot en wandelde men weer over goed begaanbare bospaden. Toen men weer uitkwam op de verharde weg was de tocht bijna ten einde en via het René van Zeeplein waren de wandelaars weer terug bij het club-gebouw van atletiekvereniging “Pijnenburg”. De tocht was iedereen zeer goed bevallen, maar helaas was dit na 50 jaar de laatste tocht van Olympia, hetgeen komt omdat er te weinig vrijwilligers zijn en de jeugd het laat afweten. Maar ja,in tegenstelling tot voetballen is de wandelsport een “doe-sport” en voetballen een kijksport en daar loop je geen kans om blaren op je voeten te krijgen.