Dat is nu het grote voordeel als je in de redactie van OLAT-nieuws zit, ben je meteen geinspireerd om een vervolg te schrijven op het verhaal van Ben. Het was eigenlijk helemaal niet mijn bedoeling om naar Breda te gaan. Jaap en Tilly Hartkoorn uit Heelsum, die regelmatig bij de OLAT komen lopen hadden mij gevraagd om in de omgeving van het minder bekende Hengelo (zonder treinstation) te komen lopen, maar door een stakende wekker werd ik te laat wakker.
Beetje balen ondat zij maar een tocht hebben per winter, maar toen in een van de landelijke wandelprogramma’s Wiego gevonden. Daar kon je nog tot 12 uur starten op de 25 km, dat haalde ik gemakkelijk. Alhoewel de buschauffeuse van lijn 7 een andere mening toegedaan was.
Voor elf uur begon ik aan het traject. In het begin een mooie route door het Markdal. Kwam nog een bekende wandelaar tegen, de heer Bavelaar, collega van Ben van de Velden en Theo Tromp (=reisleider). We moesten oook nog een drukke vierbaansweg oversteken, dit ging echter soepel, omdat die door een paar hoge grasdijken omgeven was. Na de eerste wagenrust van Lisette werd het erg rustig, maar wel een mooi bosgebied. Ergens liep nog een pad binnen een omheind terrein langs een plas. Helaas liepen we daar omheen. In de eerste caferust en controle in Oud-Strijbeek kreeg ik gezelschap van de pijlenophalers: Bert (vriend van Lisette) en Cees Mol, de wederhelft van Inge, die mooie stukjes in ons blad schrijft. Binnen tien minuten zaten we opeens met dertig wandelaars, maar dat was waarschijnlijk een IVN-groep. Voor het volgende stuk van 9 kilometer kreeg ik een voorsprong van de ophalers, maar die liepen ondanks het "pielen plukken" toch nog zo hard, dat ze me na een uur "te pakken" hadden. Van Cees hoorde ik dat Piet de Ruyter de operatie van 26 januari goed had doorstaan, maar het revalideren zou nog wel enige tijd vergen.
Omdat het inmiddels donker was geworden de kortste weg naar het clublokaal genomen (2,5 kilometer) en die werd opeens ultrakort toen de bus langszij kwam. Hoorde ‘s-middags van Bert en Cees dat Inge overheerlijk kon koken, en heb dat diezelfde avond in de praktijk ervaren. Zo kwam aan een dag met een slecht begin toch nog een heel leuk einde!
Peter van de Ven