Ik ga vandaag samen met zoonlief Sebastian van 9 met de bus van de AWV (Aalsmeerse Wandelsport Vereniging) naar Brabant, Breda. Ik ben goed voorbereid, want ik heb de plattegrond uit het stratenboek mee zodat we, mochten we enigszins in de buurt van de oude binnenstad komen, alle beroemde bezienswaardigheden als het Begijnhof, de St. Antohoniuskerk, het Raadhuis en natuurlijk de Grote Markt kunnen bekijken.
Alleen jammer dat de weersvoorspellingen niet zo goed zijn.
Aanloopproblemen
Als we de parkeerplaats oprijden komt ook de dubbeldekker er aan waarmee we vandaag zullen reizen. Vier jongens zitten bovenin en voorin. Voor hen kan deze dag al niet meer stuk. In Breda blijkt dat zo’n grote bus niet alleen maar handig is, want hij gaat niet overal even gemakkelijk tussendoor. Daar hebben de bouwers van deze stad in pak-em-beet 1884 geen rekening mee gehouden. Bovendien is het even zoeken…. en keren valt natuurlijk ook al niet mee met zo’n grote bus.
En dan staan we opeens ook nog voor een eenrichtingsweg. Waar we natuurlijk vanaf de kant waar we vandaan komen niet in mogen. Zo rijden we langs kasteel Bouvigne over een smalle weg Breda weer uit. Als de bus uiteindelijk kan keren gaan we weer langs Bouvigne, dus dat kasteel hebben we alvast goed kunnen bewonderen. Via nog enkele smalle straten komen we toch bij het startgebouw in de wijk Ginneken. Waar het al regent.
Op z'n Brabants
Bewapend met regenkleding starten we langs een kerk waarbij een kanon staat. Wat dat met elkaar te maken heeft vraag ik me nog steeds af. Al na enkele straten gaan we bij ‘ANWB-paddestoel 22624’ het Mastbos in. Ondanks de tijd van het jaar is het er al mooi. Het eerste frisse groen in de vorm van varens komt al boven de grond uit en er staan de nodige naaldbomen. In de vele beekjes stroomt het water al en verder staat er het nodige water óp de paden. Wat de stormen de afgelopen tijd hebben aangericht is nog duidelijk te zien aan de vele takken op het pad en de omgevallen bomen. Gelukkig begint het van boven droog te worden.
We slingeren kilometers door het bos langs mooie weilanden met vergezichten en de nodige watertjes. De route is goed te volgen aan de hand van de witte (r.d.), rode (r.a.) en gele (l.a.) bordjes. Uiteindelijk mogen we het bos na een kilometer of vijf aan de west-kant verlaten. We wandelen langs een weiland waar twee kleine paardjes over het hek naar ons staan te kijken. Vast om ons wat af te troggelen……
Vlak daarbij is ook de rust in ‘Café Dennenlucht’. We bestellen een fristi en een warme chocomel. Dit is het eerste punt waar ik me in Brabant voel als de uitbater vraagt: “Mee slagroom of zonder” natuurlijk doelend op de chocolademelk. Maar de vraag wordt precies zo gesteld aan iedereen die appeltaart besteld.
Dat maat het gemis weer een beetje goed….
We informeren even naar het oude stadscentrum, maar volgens de dame van de controle ligt het centrum 3 km bij het startbureau vandaan. Te ver door de stad om een route langs te laten lopen. En wij rekenen snel uit dat we na terugkomst ook niet meer genoeg tijd hebben om heen en weer te lopen en het centrum te bekijken.
Als we de route vervolgen staan de paardjes aan het andere eind van het weiland, maar als Sebastian ze roept komen ze in galop aan. Misschien helpt het ook dat hij met het papiertje van zijn snicker loopt te kraken. Ze laten zich heerlijk door hun manen kroelen.
We volgen nu een stuk de bosrand langs leuke optrekjes en steken dan het bos door naar de oost-zijde. Als we links af moeten zie ik in de verte bezoekerscentrum Oudhof van Staatsbosbeheer liggen. We trachten even binnen een kijkje te nemen, maar het gebouw is alleen op zondag geopend. De route voert verder langs een restaurant met amfibieënpoel en door een alleraardigst stuk Mastbos. Op het pad stapt een kraai parmantig voort en we hebben al de nodige koolmesjes gezien en nog veel meer vogels gehoord. Zou het nu al voorjaar worden? Dan stuiten we op een routewijziging. De uitgedachte paden zijn echt te nat om te bewandelen.
We gaan, achter twee voor ons lopende jongens aan, toch fout. Komt vast omdat we ook op deze paden goed op moeten letten om de schoenen engiszins droog en schoon te houden. Gelukkig is het van bovenaf nog wel steeds droog.
We kunnen nogmaals een blik werpen op Bouvigne, maar dat ligt nu ver weg achter de bomen en achter anderen aanlopend komen we toch op de route terug. We wandelen een leuk dorpsstraatje in richting een kerkje en gaan zo Ginniken binnen. Ook hier staat dus een kerkje en er is een dorpspleintje met pomp. Rondom het plein liggen leuke, kleine winkeltjes, waaronder croissanterie Ginniken en een snackbar. Wat wil je nog meer.
Dat maakt het gemis van het oude centrum van Breda wel weer een beetje goed.
Met dank voor de heerlijke wandeling,
Monique & Sebastian.