In de vorige uitgave van ons verenigingsblad “De Koerier” zat voor al onze leden en donateurs een opkikkertje. Dat zal bijna iedereen wel nodig hebben gehad na alle zorgen en problemen van het afgelopen jaar. Een jaar om nooit te vergeten. Of misschien wel een jaar dat we zo snel mogelijk willen vergeten. Maar waarschijnlijk zullen wij het jaar 2020 nooit vergeten. Daarvoor was de impact op ons leven te groot. Een groot deel van het jaar lag een deel van ons leven stil. Bij de één wat meer dan bij de ander, maar niemand ontkwam er aan. Ook het verenigingsleven kwam tot stilstand. Wandeltochten, waaronder veel vertrouwde evenementen, werden afgelast. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de Nijmeegse Vierdaagse. Wandelen op zich kon wel, maar toch werden we beperkt in onze bewegingsvrijheid. En daaraan mede gekoppeld ons sociale leven. Mensen waar we wekelijks mee in contact kwamen, zagen we opeens niet meer. De één uit angst, de ander uit voorzorg.
Toch waren er – ook binnen de wandelsport – veel initiatieven om elkaar zodoende te helpen en te ondersteunen. Ook binnen onze vereniging WIEGO was dat het geval. Nederland, maar ook de wandelsport met daarbij WIEGO, toonde zich veerkrachtig. En hopelijk helpt dat ons door de huidige crisis heen.
Inmiddels zijn we aan een nieuw jaar begonnen. Een jaar waarin een stukje hoop opflakkerde, namelijk de ontwikkeling van een vaccin tegen corona. Daardoor beloofd het nieuwe jaar beterschap. Maar die beterschap komt niet meteen. Het zal zeker de komende maanden best nog even heel pittig zijn. We zullen nog even moeten doorbijten. Maar bedenk daarbij dat er licht aan de horizon verschijnt. Want waar we in ieder geval op mogen vertrouwen is dat ook deze tijd voorbij zal gaan. Zoals uiteindelijk alles voorbij gaat. Al zal dat voor menigeen niet snel genoeg kunnen gaan.
We hebben het in het afgelopen jaar flink voor onzer kiezen gehad. Sommigen zelf meer dan anderen. En het jaar 2020 zal bij velen niet de boeken ingaan als het beste jaar. Maar met alleen maar pessimistisch terugkijken, redden we het niet. Wanhoop dus niet en wees niet wantrouwend. Probeer optimistisch vooruit te kijken. Bouw verder op het vertrouwen van je zelf en van anderen. Ook in de wandelsport kijkt men nog steeds vooruit. Ook daar hoopt men dat het virus definitief onder de duim zal worden gekregen. En dat we weer de dingen kunnen gaan doen die we eerder ook deden. Achterom kijken hoort bij het leven en wandelen, maar vooruit kijken en doorgaan ook.