Wandelen met WIEGO in Barendrecht

Op 15 augustus 2009 ging WIEGO met de bus naar Barendrecht, om daar met 26 wandelaars deel te nemen aan de Zomerzwerftocht. Om 10.00 uur vertrokken de 25 km-wandelaars van WIEGO vanaf Sportpark “De Bongerd”. Na de start ging het over een voetpad en enkele fietspaden richting Ridderkerk. Na het gebouw van Waterschap Hollandse Delta ging het rechtsaf over een voetpad een park in. Aan het einde van het pad wandelde we over een breed graspad naar de Rijksstraatweg. Daarna kwamen we op de Noldijk en voorbij restaurant “Wevershoeve”. Hier ging de route linksaf om vervolgens via voetpaden door een park weer uit te komen op de Noldijk. Via de Achterzeedijk en Zwingeldam wandelde we verder richting Barendrecht. Via de Ziedewijdseland ging het nu naar een voetpad langs de Oude Maas en over en langs een smalspoorbaantje, met ook nog een stationnetje, richting Smitshoek. In een bocht naar rechts op het voetpad, moesten we afdalen naar een graspad langs de Oude Maas, maar hier ging het voor enkele fout en volgde men het voetpad. Gelukkig was er een wandelaar die bekend was in de omgeving en zo kwamen we via een grote omweg, toch nog aan bij de rust op Koedood nr. 6a.

Na de rust wandelde we verder over de Koedood en bij huisnummer 27 ging het linksaf over een bijna rechte asfaltweg, welke we 1550 meter volgde. Bij de eerste viersprong gingen we linksaf naar de Oude Maas. Daar ging het weer linksaf naar de Carnisse Grienden, waar de route over een schelpenpad langs de Oude Maas en over een lange smalle vlonder en enkele bruggetjes terugging naar de Koedood, om weer te rusten op nr. 6a.

Na deze tweede rust volgde we de Koedood verder om bij het eerste asfaltpad linksaf te gaan en over een gegolfde brug, weer in de bebouwde kom te komen. Via Spieringwater en Kuilkant wandelde wen nu naar een bruggetje, waar we linksaf gingen. Aan het einde van dit pad ging de route rechtsaf door een tunneltje naar een rotonde, waar we over het gras langs de weg moesten lopen. Na een klaphekje aan de linkerkant gingen we nu over een geluidswal en via een tunneltje naar de Voordijk. We bleven rechtdoor gaan en via de Dorpsstraat en de Rijnstraat, gingen we naar de Lekstraat en de IJsselstraat. Hier staken we aan het einde van de weg de straat over en waren we weer terug in het sportpark “De Bongerd”. 

Bij terugkomst was iedereen het er over eens, dat het weer een prachtige tocht was en aangezien het schitterend weer was, ging iedereen tevreden naar huis.

Jef Maanders

Duin en Strandtocht in Vlissingen

Op zaterdag 1 augustus 2009 ging WIEGO met de bus naar Vlissingen om daar met 58 wandelaars, deel te nemen aan de Duin en Strandtocht.

Bij aankomst in Vlissingen was de brug open en liepen we enige vertraging op. Na het vertrek om tien over half elf vanaf de Kanovijver, werd de parkeerplaats bij de kanovijver overgestoken en ging het linksaf over een fietspad en ging nu niet bij het 1e pad rechtsaf, maar linksaf en even verderop op een Y-splitsing ging het weer linksaf over een schelpenpad.

De wijziging van het parkoers kwam omdat de duinen en dijken verstevigd werden en tevens was het fietspad achter het duin verwijderd én door het vinden van een bom was het hele gebied afgesloten. De bom zou over ongeveer 3 weken tot ontploffing gebracht worden.

Na het passeren van een tennisveld kwam men in de bebouwde kom en wandelde nu richting Dishoek. Bij de rotonde ging het linksaf waar men langs hotel “Westduin” de duinovergang “Piet Hein”op ging en boven aangekomen ging het rechtsaf verder door de duinen ging. En nu gingen de wandelaars trap op en af en als ze dachten boven te zijn, dan kwam er nog een trap en konden ze nog verder klimmen. Het uitzicht over de zee en duinen was zeer mooi en gezien de zwaarte van de tocht was dat wel nodig. Na het passeren van het voormalige pompstation “DELTAN” ging het linksaf over een bospad en dacht men van het trap klimmen af te zijn. Echter aangekomen bij een tegelpad ging het linksaf, waar het over de nieuwe trap, met 124 treden, een zeer zware klim werd en boven aangekomen moesten op 42 meter boven NAP velen even bijkomen. Er stond weer een klim te wachten over een verhard pad en daar was men 50 meter boven NAP en dat was ook het hoogste duin. Aangekomen in Zoutelande was het met klimmen gedaan, maar ook daar was men met de dijk bezig en wandelde men over steenslag. Hier kon men in restaurant “De Fiets” even rusten en eten. Na de rust ging het even door Zoutelande. Bij duinovergang “De Drichten” ging men weer een trap op, om daarna af te dalen naar het strand, waar het nog 9 km was naar Vlissingen.

Ondanks het mooie weer was het niet druk op het strand en omdat het eb was kon men nu goed zien hoe groot het strand aan de Schelde is. Het strand was nu goed om te lopen, want er lagen planken langs de strandhuisjes en daar kon men goed vooruit komen, maar er waren ook nog wel stukken, waar men door het losse zand moest. Maar voorbij de strandhuisjes waren er grote delen van het strand volkomen leeg. Dit kwam vooral omdat grote stukken achter de duinen afgesloten waren en men niet over de duinen kon. Ook bij Vlissingen lagen er planken op het strand tot bijna tot de glooiing bij het Nollestrand.

Het was een zware tocht, maar wel een tocht welke men eens een keer gelopen moet hebben.

Jef Maanders

De sokken d’r in!

Van verre lijkt het of er een duizendpoot aan komt marcheren, één lang deinend lint van lopers. Behalve dan de snelwandelaars, die meer iets hebben van struisvogels op de vlucht. Koppie vooruit, log lijf er op wild maaiende poten achteraan. Een rolstoeler slalomt om zijn medelopers heen. Is voor het eerst, een rolstoel. Mogen rollators eigenlijk al mee in de wandelmars? Is de volgende stap!

Is het juli, dan is het Nijmeegse Vierdaagse. Ellek jaar hetzelfde liedje. “Het Hondjes van de Bakker….” Over een smeerkees van een hond die zonder zwembroek zwemt. Veertig kilometer lang, afgelopen vier dagen achter elkaar. Na een úúr smeek je al op je blote knietjes om Potje met Vet. Desnoods honderdenelf coupletten…..

Bij Weurt hangt een kluitje Rode Kruisers voor de blarentent. Hobbezakkerige broeken, geur van zweetkaas en Leukoplast. De prikkers vervelen zich de pokken: “Nog niet één blaar gezien vandaag!” Twee hospikken van een bevriende natie rukken op. “English, Deutsch?” aarzelt zij bedeesd. “Néderlands”, zegt de Rode Kruiser, die snel het Belgische vlagje op haar uniformzak heeft gespot. De Vlaamse militaire lacht opgelucht. “Ah zo! Wat ik u vragen wil, heeft u misschien wat Compeed voor ons?” Geen gekke gedachte. De route hangt vol met reclame van deze pleistergigant. Likdoorns, lipblaasjes, eelt, blaren, Compeed heeft overal patches voor. Of Tegen. Bot zegt het Kruis tegen de bedeesde Vlaamse: “Hebben wij niet. Wij plakken gewoon af.” De Vlamingen druipen af. Het Kruis stikt van de lach. Tikt op de opdruk van zijn vormeloze T-shirt. Compeed staat daar. “Hahaha, we worden nog wel door ze gesponsord.”

Bij de blarenpoli in Nijmegen is het ook al een dooie boel. Toch houdt een Belangrijke Kruisman me bars tegen. “Hoho, geen foto’s! Eerst naar de persvoorlichting. Die zit daar achter.” Dikke doei. Ik loop de Vierdaagse niet. Zo te zien zij ook niet meer: wandelschoenen in de hand, strompelt een vrouwtje blootsvoets de blarentent uit. Op een bankje inspecteert ze haar zolen. Horror! Roze vellen, afwasrimpels, witte blaren, zwarte plakplekken. “Ik heb zo hard getraind. Nooit blaren en nu loop ik stuk. Over en uit was het, na tien kilometer. Een Vierdaagsekruisje zit er niet in voor me.” Maar het Rode Kruis ook niet: “Ze behandelen me niet!’ Ze kijkt alsof ze haar oren en ogen niet gelooft: “Omdat ik een uitvaller ben. Ze doen alleen lopers, zeggen ze.” Boos gooit ze een dikke dampende sok de lucht in: ”En die halve zolen zijn niet over te halen, al lul ik me nog de blaren op m’n tong.

Marie-Thérèse Roosendaal & Marjolein Schipper

De 93ste Internationale Vierdaagse afstandsmarsen te Nijmegen.

 

Dit jaar was de limiet voor het aantal deelnemers fors overschreden! Nadat ik vernomen had, dat ik ingeloot was begon mijn voorbereidingen vanaf april 2009. Het was duidelijk kortdag dus zoveel mogelijk individueel oefenen met een eigen route van 25km. De tijd vloog voorbij en ik wilde zekerheid hebben, dus probeerde ik in Breda al zo’n afstand in vier dagen klaar te spelen. Gelukkig hielp mijn leeftijd mee zodat ik de 30km per dag hoefde waar te maken.

Omdat dit voor mij de eerste keer is zat ik vol met vragen. Vanaf de zondag vertrok ik naar Heelsum om daar bij kennissen te blijven overnachten en tevens op zoek te gaan naar de aanmeldingsbalie. Eenmaal in Nijmegen kwam ik een clubgenote tegen die mij precies wees waar ik moest zijn. Uiteindelijk bleek dat heel die wandelweek flink gefeest werd waardoor mensen die niet gingen wandelen een prima uitgaansmoment hadden.

Ik sliep bij kamergenoten op een school die allemaal voor het eerst de Nijmeegse Vierdagen gingen meemaken. Er werden gauw plannen gemaakt om niet te vroeg bij de start te zijn zodat we snel door konden lopen. Als groep vertrekken is leuk maar om als groep de finish te behalen was zeer moeilijk. Weer werden er nieuwe plannen gemaakt om na iedere anderhalf uur wandelen een pauze te nemen en te kijken of iedereen nog aanwezig is. Anders gingen ze bellen en op elkaar wachten. Dit functioneerde prima en de tweede dag kwamen wij als groep bij de finish aan. De eerste dag was nu de zwaarste omdat daarin de ervaringen opgedaan moesten worden om van alles op te vangen. De derde dag verraste ons met zo’n drie en een half uur regen. Alles bij elkaar gingen die vier dagen met plezier voorbij waarop de ontvangst op de vierde dag bijzonder leuk was. Ik kijk met plezier terug op deze belevenis en uiteindelijk was dit wandelen met een stuk vakantiebelevenis.

Huub Lourens

Met WIEGO naar 7-dorpenwandeltocht in Oud Vossemeer

 

Op 11 juli 2009 was er voor de 21e maal de 7-dorpentocht van Tholen. Ook de wandelaars van WIEGO namen weer deel aan deze tocht.

De 50 km-wandelaars en ook een deel van de 40 km-lopers waren per auto gegaan omdat ze om 7.00 uur konden vertrekken, terwijl degenen die met de bus waren gegaan, pas om 9.30 aan hun wandeling konden beginnen. Het vertrek was weer vanuit het Dorpshuis “De Vossenkuil”. De lucht was betrokken, maar met een temperatuur 19 graden was het een aangenaam wandelweer. Men vertrok weer richting Sint Annaland. Na de wagenrust, na 4,8 km, op de Broeksedijk kwam er een splitsing. De 50 km-wandelaars liepen verder naar Sint Annaland, terwijl de 30 en 40 km-wandelaars naar Sint Maartensdijk gingen en hier kwamen de 50 km-wandelaars, die via Sint Annaland en Stavenisse waren gegaan, er ook weer bij.

In Sint Maartensdijk hadden de lopers van de 50 km er 25,4 km opzitten en de 30 en 40 km 13,6 km. In Sint Maartensdijk was er rust in café “Smerdiek”. Na de rust wandelden de 30, 40 en 50 km-wandelaars via het wandelgebied “De Pluimpot” naar de controle en rust op camping “De Pluimpot”. Na deze rust ging het even over de camping naar Scherpenisse, waar een rustpost was in café “Zeelands Welvaren”, waar de wandelaars een drankje kregen. Hierna ging het naar Poortvliet waar de 30 en 40 km er 22,5 km. en de 50 km er 35,4 km. op hadden zitten en waar de zon fel begon te schijnen.

In Poortvliet kregen de wandelaars in het Wokrestaurant “China” een bolus. Na dit rustpunt ging het  richting Tholen, met een wagenrust in op de Tichelaarsweg. Hier kreeg men een stuk meloen en kon men tevens een beker water drinken. Even na dit rustpunt was er een splitsing van 3 afstanden. De 30 km ging verder over de Puitsedijk, terwijl de 40 en 50 km verder wandelden over de Watervlietsedijk naar het plaatsje Tholen. Bij het elektriciteitsgebouw op de Puitsedijk, kwamen de afstanden op de 40 en 50 km er weer bij en wandelde men gezamenlijk door de boomgaard naar het laatste rustpunt bij de schuur van de familie Van Dijk. Er waren nu geen bolussen, maar wel een drankje en het was nog iets meer dan 2 km. naar het eindpunt.

Op deze tocht zie je ook altijd de toekomstige Vierdaagse-wandelaars, die deze tocht als een laatste oefentocht beschouwen voor de Vierdaagse van Apeldoorn en de Vierdaagse van Nijmegen. Op de markt in Oud-Vossemeer was er weer een evenementendag. De weersomstandigheden waren gelukkig veel beter dan in 2008. Ook over het aantal deelnemers mocht men niet klagen, want dat waren er 2124, dus meer dan het topjaar 2005, toen er 2070 wandelaars deelnamen.

De verzorging in Oud-Vossemeer is altijd uitstekend, maar om nu een Trappist uit een plastik bekertje te drinken, moet toch beschouwd worden als een groot minpunt. Om 17.15 zou de bus weer terug gaan richting Breda, maar de bus kwam later en toen bleek er nog een afwezige te zijn, die wel op tijd richting bus vertrokken was, maar helaas verkeerd was gelopen. Ook in EttenLeur ging het niet volgens planning en de bus was pas om 19.00 uur in Breda, waar de achterban hongerig aan het wachten was.

Jef Maanders