Duin en Strandtocht in Vlissingen
Op zaterdag 1 augustus 2009 ging WIEGO met de bus naar Vlissingen om daar met 58 wandelaars, deel te nemen aan de Duin en Strandtocht.
Bij aankomst in Vlissingen was de brug open en liepen we enige vertraging op. Na het vertrek om tien over half elf vanaf de Kanovijver, werd de parkeerplaats bij de kanovijver overgestoken en ging het linksaf over een fietspad en ging nu niet bij het 1e pad rechtsaf, maar linksaf en even verderop op een Y-splitsing ging het weer linksaf over een schelpenpad.
De wijziging van het parkoers kwam omdat de duinen en dijken verstevigd werden en tevens was het fietspad achter het duin verwijderd én door het vinden van een bom was het hele gebied afgesloten. De bom zou over ongeveer 3 weken tot ontploffing gebracht worden.
Na het passeren van een tennisveld kwam men in de bebouwde kom en wandelde nu richting Dishoek. Bij de rotonde ging het linksaf waar men langs hotel “Westduin” de duinovergang “Piet Hein”op ging en boven aangekomen ging het rechtsaf verder door de duinen ging. En nu gingen de wandelaars trap op en af en als ze dachten boven te zijn, dan kwam er nog een trap en konden ze nog verder klimmen. Het uitzicht over de zee en duinen was zeer mooi en gezien de zwaarte van de tocht was dat wel nodig. Na het passeren van het voormalige pompstation “DELTAN” ging het linksaf over een bospad en dacht men van het trap klimmen af te zijn. Echter aangekomen bij een tegelpad ging het linksaf, waar het over de nieuwe trap, met 124 treden, een zeer zware klim werd en boven aangekomen moesten op 42 meter boven NAP velen even bijkomen. Er stond weer een klim te wachten over een verhard pad en daar was men 50 meter boven NAP en dat was ook het hoogste duin. Aangekomen in Zoutelande was het met klimmen gedaan, maar ook daar was men met de dijk bezig en wandelde men over steenslag. Hier kon men in restaurant “De Fiets” even rusten en eten. Na de rust ging het even door Zoutelande. Bij duinovergang “De Drichten” ging men weer een trap op, om daarna af te dalen naar het strand, waar het nog 9 km was naar Vlissingen.
Ondanks het mooie weer was het niet druk op het strand en omdat het eb was kon men nu goed zien hoe groot het strand aan de Schelde is. Het strand was nu goed om te lopen, want er lagen planken langs de strandhuisjes en daar kon men goed vooruit komen, maar er waren ook nog wel stukken, waar men door het losse zand moest. Maar voorbij de strandhuisjes waren er grote delen van het strand volkomen leeg. Dit kwam vooral omdat grote stukken achter de duinen afgesloten waren en men niet over de duinen kon. Ook bij Vlissingen lagen er planken op het strand tot bijna tot de glooiing bij het Nollestrand.
Het was een zware tocht, maar wel een tocht welke men eens een keer gelopen moet hebben.
Jef Maanders