Wandelen is de minst blessure gevoelige sport. Als je blaren, tekenbeten, processierupsen, hooikoorts e.d. niet mee rekent. Maar sinds enige tijd is er nog een factor waar wandelaars tegen aan lopen. En vooral organisatoren van wandeltochten lopen daar tegen aan. Zij lopen steeds vaker vast in de regels om tochten te organiseren. Door een wirwar aan vergunningseisen en strenge stikstofregels zijn de afgelopen jaren zeker 150 wandeltochten in Nederland afgeblazen. Volgens Gijs Janssen, directeur van de Kon. Wandelbond Nederland (KWbN), leggen organisatoren hun taken massaal neer doordat het ze zo moeilijk wordt gemaakt.
Bescherming van de natuur is belangrijk is, maar mag niet ten koste gaan van het gebruik ervan. De gevolgen van het stikstofbeleid beperken zich allang niet meer tot de boeren, de bouwsector e.d. Ook sportieve buitenactiviteiten, zoals wandeltochten, hebben steeds vaker te maken met complexe milieuregels en een groeiende papierwinkel. Vooral kleinschalige initiatieven die draaien op vrijwilligers komen daardoor in de knel. Daarbij is stikstof niet de enige boosdoener is. Het hele vergunningentraject is ondoorzichtig. Zeker als een tocht meerdere gemeenten doorkruist, wordt het snel onhaalbaar. Iedere gemeente hanteert z’n eigen formulieren, procedures en eisen. Voor een vrijwilliger is dat niet meer te behappen.
Ook natuurorganisaties maken het organisatoren niet makkelijker. Zij stellen vaker aanvullende voorwaarden en vragen soms forse bedragen voor toegang tot natuurgebieden. En dan slaat de balans door. Een georganiseerde tocht wordt tegengewerkt, terwijl iemand die via Facebook honderd mensen optrommelt wél gewoon mag lopen. Daar zit de frustratie. De stikstofregels raken inmiddels ook kleinschalige evenementen. Zelfs voor een wandeltocht moet tegenwoordig een mobiliteitsplan worden ingediend. Daarna volgt een stikstofberekening. En als je die invoert bij de vergunningaanvraag, dan kan het dus zijn dat de computer simpelweg ’nee’ zegt.
Maar het probleem is veel breder dan alleen de wandelsport. Men realiseert zich niet dat stikstof ook festivals, sportdagen en dorpsfeesten raakt. Zonder aanpassing van de regels loopt het land vast. Vooral de laagdrempelige, niet-commerciële tochten verdwijnen. De grote organisaties redden het nog, maar de vrijwillige clubs vallen om. Terwijl juist zij ervoor zorgen dat ook mensen met minder te besteden kunnen meedoen. Als we daar niets aan doen, raakt dit uiteindelijk de volksgezondheid.
De redactie