Ik moet vandaag nog eens alleen op pad en kies voor dichtbij maar toch voldoende kilometers. Het ‘miezelt’ als ik in Hemiksem vertrek, maar zie, vanaf de grens in Meer klaart de lucht een beetje uit en wordt het droog. Zou het dan toch waar zijn van dat Belgische weer?
Voor het eerst stuurt de routeplanner mij van Galder over Ulvenhout naar Ginniken. Het plannetje klopt niet helemaal maar met mijn opgebouwde terreinkennis is dit wel een heel eenvoudige route. Op het plein bij het startlokaal heel wat auto’s met Belgische nummerplaat, mooi zo.
Omstreeks 9:15 ga ik op pad. Even terug wennen aan de kleurenvlakken die de pijlen vervangen. Het is geruime tijd straatjes lopen om de stad uit te geraken. De woonwijken veranderen gaandeweg van oud naar nieuw. In de buurt van de Bavelse molen steken we de autoweg over en meteen na industriezone ‘De Bunder’ lopen we tussen weiland en boerderijen. Met een wijde boog draaien we om een grasheuvel (oude stortplaats ?) en lopen richting Dorst. De 25 en 40 km draaien randje dorp links weg en hebben een eindje verder hun eerste rustpost bij een schuurtje achter een woonhuis. Tot nog toe 7 km beton gelopen, het gaat mij helemaal niet lekker, lijkt of ik weinig zuurstof krijg.
Een koffietje en sms naar het thuisfront later, ga ik weer op pad. Lopen een drukke spoorbaan over (moet lachen met die korte ting-ting-ting) en dan meteen de natuur in, eindelijk! Vanaf nu wordt het boslopen over zand- en fietspaden. Naaldbomen en berk wisselen elkaar af. Lopen even parallel met de snelweg bij tankstation Kalix Berna maar draaien dan de Baronie Dorst in. Passeren een golfterrein en enkele boerderijen om opnieuw het bos in te duiken. Ik loop hier helemaal alleen, in de verte nog twee wandelaars. Men enige directe gezellen zijn vinken en een eenzaam tokkelende specht (tok, tok – iemand thuis? – mjam, mjam) Dit pad blijkt Honderd Bunderweg te noemen. Zal wel want er komt geen einde aan. Gelukkig kunnen we genieten van fraaie groenkleurige vennen en open ruimtes rechts van ons. We steken de open zandvlakte over en duiken opnieuw de naaldbossen in. Het wordt keren & draaien over paden en paadjes, er vliegt ook wat hemelvocht. Bij de Vijftig Bunderweg naderen we Dorst. Ik bemerk in het dorp de eerste timide krokussen van dit kalenderjaar. Nog wat straatjes en we hebben er 20km opzitten. In de vrijwel verlaten zaal staat Louis uit Wechel vertrekkensklaar. Even een woordje wisselen, ik ben aan een pauze toe.
We verlaten het stille dorp langs de omgekeerde weg van vorig jaar. Moeten een tijdje over een fietspad parallel een drukke baan en duiken bij de Breedvenweg opnieuw het bos in. Dan weer noemt het hier Militair Domein Vijf Eiken, dan weer Baronie Dorst. Het is in elk geval heerlijk wandelen midden het soms donkere naaldbos met plots een ruime open heideplek. Bereiken opnieuw de openbare weg die we een eind volgen rond het militaire domein. Een laatste keer slingeren door de Baronie, met wel erg weinig markeringen, en daar is de rustpost. Een bekertje bouillon gaat er gretig in, nog 12 km.
We lopen eerst dwars door een verlaten golfterrein en kiezen daarna voor de open ruimte. Er staat aardig wat wind. Ik loop nu in het gezelschap van een andere WS fanaat. Bereiken samen Bavel en de laatste (fruit) rustpost. Het appeltje laat zich smaken. Vertrekken ook weer samen en steken de autoweg opnieuw over. Krijgen nu een stukje Ulvenhoutse bos onder de sloffen geschoven. Ontwijken netjes de zwaarste blubberstroken. Lopen Ginniken binnen bij fraaie huizen en kasteeltjes. Mogen nog even genieten van de schitterende Markvallei. Deze 40km zitten er weer op. Ondanks de eerste 7 betonkilometers was dit een mooie tocht. Het is lekker wandelen bij WIEGO, zeker weten.