TOCHT RONDOM ESSEN
Op een mooie zonnige zondag 10 oktober jl. vertrokken we met 39 personen naar Wildert Essen om deel te nemen aan de Rose Gronontocht. Wat dat betrof kon het niet meer stuk gaan. Nadat Hans had ingeschreven en ikzelf de startkaarten had uitgedeeld, kon ieder zijn weg gaan op div. afstanden.
Na de spoorwegovergang, waar op dat moment een trein passeerde, eigenlijk niets bijzonders, maar die treinen rijden in België anders dan in Nederland. Iedere keer weer een rare gewaarwording. Na die passage gingen we al snel richting de bossen De Wildertse Duinen genoemd. Het was de eerste kilometers behoorlijk klimmen en dalen!!!!! Na diverse mooie lanen gepasseerd te hebben met hele mooie optrekjes bereikte ik het Collegegebouw van de Paters Redemptoristen met aan de achterkant de eerste post in een hele oude hoeve. Na de post liepen we over een lange landweg waar op het einde de T-splitsing was van de 18 en 25 en 35 km. Op die splitsing waar we over een stenen brug moesten ging de 18 km rechtsaf en de andere afstanden linksaf. Dus ik ging links want ik liep de 25. Een eind verderop op de volgende T-splitsing ging de 25 km rechtsaf en de 35 en 40 linksaf en die zouden daar voor de 2e keer ook rechtsaf gaan.
De route liep verder over mooie asfaltwegen, lange landwegen vol met kuilen en langs vele maïsvelden. Je had wel een mooie wijde blik; daar houd ik wel van. In de verte zag ik een kerktoren, wist toen nog niet welke plaats dat was. Maar weer op een T-splitsing ging ik even 100 meter naar rechts en zag daar een lieflijk veldkapelletje met een prachtig Mariabeeldje erin. Daar zaten 2 mensen even uit te rusten en ik vroeg welk dorp dat het was en ze zeiden dat is Hoek-Essen. Even later was daar ook een rustpost. Na een korte stop weer verdergegaan. Kwam even later weer in het mooie bos de Wilderste Duinen waar Theo en Marina op een bank wat zaten uit te rusten. Even wat praten en we dachten dat we er zo waren maar dat viel een beetje tegen. Na de spoorwegovergang liepen we over een paar lange bospaden wat toch een pittig eindje lopen was. Het laatste lange pad was erg smal en daar passeerde Harry me. Aan het eind stak ik de weg over om het laatste stukje naar het einde te lopen. Het was erg gezellig druk op het plein het was leuk om al die mensen te zien zitten die in het zonnetje zaten te genieten. Na wat peren gekocht te hebben was het wachten op Hans en Gerald. Daarna weer op naar de bus die ons weer fijn naar Breda bracht, waar ik moe maar toch voldaan weer aankwam. Het was een fijne dag geweest.
W.A.N. DE LAAR.