SCHEVENINGSE BOSJESTOCHT
Vandaag 19 maart was het weer zover. Het winterseizoen ligt weer achter ons en we kunnen ons weer opmaken voor de bustochten en andere individuele tochten. Voor veel mensen een recreatief gebeuren maar voor enkele van onder ons een training voor de 4daagse van Apeldoorn en Nijmegen. Dus ging ik opgewekt en vol goede moed om 8.15 uur voor de eerste bustrip naar De Burcht, waar het al gezellig druk was er stonden 20 personen hier te wachten. Leuk je zag elkaar weer eens. Het gekwebbel was niet van de lucht. Uiteindelijk zouden er 56 personen meegaan. Chapeau!! Geweldig!! Dus snel op naar de volgende instapplaatsen en dan gauw richting Den Haag waar we de Scheveningse Bosjestocht zouden gaan lopen. Na een voorspoedige reis kwamen we om ca. 10.30 uur in Den Haag aanbij de Haagse Wandelsportvereniging De Vierdaagsche op het sportterrein van GDA.
Na een route gepakt te hebben ging ik op pad richting Het Madesteinbos wat in deze tijd van het jaar met prachtig weer het voorjaar uitstraalde, je zag her en der narcissen staan en ook al aan sommige bomen het jonge groen. Na het park liep ik door een woonwijk. Nieuwsgierig als ik was, vroeg ik aan een stel mensen welke wijk dit was? Het was dus Loosduinen. Daar stond warempel een hoge molen midden in een woonwijk naast een kerk. Na wat bruggen en voetpaden kwam ik op het Loosduinse Hoofdplein waar een groot winkelcentrum was. Daarna de rails over en moesten we het Pauline de Haan-Manifargespad op en daar zag ik in de verte Christine en Hendrik lopen. Toen ik die naderde zag ik ook Carla Rotte. En die vertelde me honderd uit over Loosduinen, want hier had zij na de oorlog gewoond en was hier ook school gegaan. Ze herkende nog wel wat plaatsen maar alles was wel goed volgebouwd sinds toen. Wij zijn dus samen op gaan lopen. Voordat we de Laan van Meerdervoort kruisten liepen we in de Componistenbuurt en deze wijk heet Bohemen Links en daarna na de laan de bloemenwijk en die heet Bohemen Rechts (dit hadden we weer aan een persoon gevraagd). Daarna passeerden we de Bosjes van Pex en na de manege en twee tennisvelden liepen we het park weer uit. En daar stond een mooi muziekgezelschap te oefenen. Het was een leuk intermezzo. Daarna gingen we de bomenwijk in en na weer gevraagd te hebben en een leuk gesprek te hebben gehad liepen we prompt verkeerd. Maar we werden weer op het goede pad gezet na een paar honderd meter.
Toen liepen we, na de Sportlaan overgestoken te hebben de lange Nieboerweg op die naar later bleek ruim 800 meter lang was. Bij huisnummer 65 moesten we linksaf de duinen in. Het was een heel lang pad. Daar kreeg ik spontaan de klophonger en zei tegen Carla: ik moet even gaan zitten hoor en wat eten en drinken anders houd ik het niet vol.Toen we daar zaten kwam er een mevrouw aanlopen die spontaan tegen ons begon te praten. Ze zei ik ben 77 jaar en loop iedere deze weg van Scheveningen naar Kijkduin. Geweldig!!
Weer verder gegaan kwamen we bij strandslag nr. 6. Enkele van ons, ook Carla, gingen over het strand maar ik deed dat niet. Hier bij deze afslag moesten we linksaf het duin in met heel veel los zand wat wel een beetje moeilijk liep en een hoge trap maar daar had je tevens een mooi uitzicht. Daarna weer omlaag richting Kijkduin.Nu liepen we weer in een mooi park en na Machiel Vrijenhoeklaan overgestoken te hebben liepen we het park Meer en Bos in Hier was een rustpost “Halverwege”. We liepen er naar toe, naar binnen en gelijk weer naar buiten. Het rook daar binnen niet bepaald lekker en later hoorde ik dat de mensen er niet eens een koekje bij de koffie kregen. ERG HE !!! Later hebben we even op een bank gezeten met zijn allen. De draad weer opgepakt hebbend en de Laan van Meerdervoort weer overgestoken te hebben – Wat is dat toch een lange laan – liepen we richting crematorium wat gelegen was in het park Ockenburg waar heel veel rododendrons stonden; alles nog goed in knop. Ik passeerde een ouder echtpaar en die begonnen spontaan te praten. Ze zeiden: komen jullie helemaal uit Breda hier lopen. Ze zeiden: je moet in mei komen dan staat alles hier in mooie bloei. En dat wil ik best geloven. Zo kwamen we weer op de Madesteinweg richting finish. Daar was iedereen al aanwezig.
Om kwart over vier zou de bus weer terugrijden maar we misten nog 2 personen. Die waren afgedwaald naar later bleek. Ja het was heel de dag de route goed lezen want de pijlen waren dikwijls helemaal weggevaagd. Dus 20 minuten later konden we pas vertrekken. Rond zes uur kwamen we moe en voldaan in Breda aan na een zeer mooie geslaagde dag. Margo zei nog iets tegen mij. Ze zei: zo, de eerste mooie dag hebben we weer te pakken. Goed zo Margo.
W:A:N de LAAR.