WIEGO komt oliebollen tekort
(uit: BN/De Stem van 12 januari 2016)
Met volle bepakking 15 kilometer wandelen, weggetrapt in drie uur, inclusief koffiestop en een ‘peukie’ onderweg. Aleida Bakker en Cor Zwart voelden zich dit weekend commando’s tijdens de 46e Oliebollentocht van wandelsportvereniging WIEGO. Ze zijn het gewend om met een plunjebaal van dik 10 kilogram op de rug hun prestaties te leveren. Alles is voorhanden, mochten de twee verdwalen in een donker bos. “Kijk”, zegt Aleida, “er zit zelfs zonnebrandolie in. Maar dat spul had ik vandaag niet nodig.” Sinds een jaar is het Bredase wandelduo een setje. De eerste kennismaking in 2008 tijdens de Olympische Spelen in Peking, Aleida en Cor zaten als toeschouwer in hetzelfde hotel, beviel en leidde tot een samenlevingscontract. In militaire snit besloten ze samen te gaan lopen. “Warmdraaien,” zegt Cor, “die 15 kilometertjes hier stellen niets voor. Straks volgt het grote werk. Voor Aleida wordt het de negende en voor mij de elfde Nijmeegse vierdaagse.” Een medaille en een zakje met twee oliebollen is de beloning voor het tweetal.
Er was al vroeg paniek zaterdag in het clublokaal van schutterij Prins Hendrik, gastheer van WIEGO. Niet de verwachte 280 wandelaars meldden zich voor een routebeschrijving, maar zo’n 150 meer. Hans van der Bruggen van WIEGO spoedde zich huiswaarts om meer beschrijvingen uit te printen en bedacht tijdens zijn haastige vertrek, dat ook de bakker uit zijn bed gebeld moest worden om het vet nog eens op te warmen. Een recorddeelname, het liep allemaal goed af.
Niemand kwam een oliebol tekort en de schutters van Prins Hendrik draaiden een topomzet aan koffie en bier. Aan een pilsje zat na een mars van twintig kilometer ook ‘voorloper’ Ad Stevens. “Ik start altijd als eerste en wandel de langste afstand om te controleren of alle pijlen er nog hangen,” legde hij uit. “Er zijn wel eens grapjassen, die de pijlen omdraaien of weghalen.” Ad uit Prinsenbeek kreeg geen klachten, iedereen haalde de finish. Wandelaars zijn sowieso tevreden mensen, zeker bij wandelweer en een niet al te drassig parcours. Ze kwamen uit heel de regio Breda, maar ook bussen vol wandelaars uit Hoogstraten en Hoofddorp parkeerden aan de Viandenlaan.
Urmila Jharap en Jacqueline Paans waren er. Ze zijn ook collega’s zijn een advocatenkantoor en kozen voor het parcours van 10 kilometer. “Ook wij zitten in een opbouwfase”, meldden de twee. “In Zandvoort, straks in maart, kiezen we voor de dubbele afstand.” Genieten van de natuur en de mogelijkheid om tijdens het wandelen gezellig te kunnen kletsen is hun drijfveer. “Aan hardlopen heb ik een hekel”, is Urmila stellig. Pech had de 91-jarige mevrouw Versteeg uit Vuren bij Gorkum op haar 5 kilometer (‘Meer gaat echt niet’, zei ze). Ze struikelde onderweg. Ze werd overeind geholpen door medewandelaars en de bloedneus werd na de finish nog eens goed verzorgd. De aangeboden oliebolletjes gaf ze weg. “Die vind ik te taai”, zei ze. “Ik neem zelf altijd brood mee.”
Peter van Bergen (uit: BN/De Stem van 12 januari 2016)