25e Snertwandeltocht Prinsenbeek
(via https://rolandweyers.wordpress.com/ )
Op zondag 21 februari 2016 zou ik vijfendertig kilometer gaan wandelen in Tegelen, maar eigenlijk had ik ook nog wel zin om op zaterdag een wandeltocht te gaan maken. Omdat mijn wandelspullen nog in Blerick lagen moest ik sowieso vrijdag naar het zuiden reizen en dus viel de keu ze al snel op de tocht in Prinsenbeek. Ik had gehoopt Kees en Inge daar nog te ontmoeten, maar zij waren net ziek geweest en wilden dus niet gaan lopen. Dus stuurde ik Corné en Miranda een berichtje om te informeren of zij wellicht naar de tocht van RS80 in Woerden gingen. Die was vanuit Blerick ook nog net op tijd bereikbaar. Maar Corné en Miranda hadden ‘s middags nog iets anders te doen en ze gingen dus een tochtje van twintig kilometer in Den Haag lopen. Helaas was dit voor mij slecht bereikbaar en dus besloot ik toch maar de snerttocht in Prinsenbeek te gaan doen. Ik nam de eerste trein vanuit Blerick en in Breda moest ik overstappen op de sprinter naar Prinsenbeek. Daar kwam ik even voor half negen aan.
Het weer zat helaas niet echt mee, want het was een beetje aan het miezeren. Op het station trof ik twee oudere wandelaars die met een kaart en papieren routebeschrijving de start probeerden te vinden. Ik had de route uit voorzorg in de GPS gezet, waardoor ik de weg makkelijk kon vinden. We zijn samen maar naar de start gelopen. Ik had nog wat folders van de Ronde van Zuid-Limburg meegenomen en nadat ik die weggelegd had ben ik me gaan inschrijven. Doordat ik ook nog een beker koffie gedronken heb en naar het toilet ben geweest, was de grootste drukte bij de start inmiddels voorbij. Bijna was ik vergeten om de dosering van mijn insulinepomp wat lager te zetten, dus ging ik even na negen uur op pad. Het eerste stuk van de route ging door de bebouwde kom van Prinsenbeek. Ook al kwamen we in het verleden al veel in de bossen, had ik toch gehoopt dat we wat meer door het Liesbos zouden lopen. In de bewoonde wereld viel niet veel bijzonders te zien. Bij de eerste splitsing was het bord zo ver van het pad waar wij in moesten verwijderd dat ik bijna de verkeerde straat in ging. Gelukkig kwamen er net een paar wandelaars voorbij die zagen dat er verderop nog een pijltje hing.
We wandelden het park Overbos in. Hier moest een geocache in de haag tegen de geluidswal zitten, maar dat zijn altijd lastige plekjes om te zoeken. Na zo’n tien minuten had ik hem nog niet gevonden en ben ik maar doorgelopen. Bij een vijver met een steiger volgde weer een splitsing en nadat ik de weg was overgestoken werd het ook meteen een stuk rustiger op de route. We liepen nog steeds door park Overbos en daarna volgde nog een stukje bebouwde kom van Prinsenbeek. Bij de hockeyclub zou er een geocache moeten liggen achter een elektriciteitshuisje, maar daar trof ik eerst een plassende wandelaar aan. Ik zei nog dat hij niet over de geocache moest plassen, maar dat leverde alleen een verbaasde blik op. Weet waar je plast…
Maar ook deze cache was niet te vinden, ondanks een duidelijke hint. Eindelijk verlieten we Prinsenbeek en liepen we het buitengebied in, ook al waren het nu lange verharde wegen. Ik begon de omgeving te herkennen, want we kwamen hier ook regelmatig met de internationale pinksterdriedaagse langs. Tijdens dit evenement had ik al eens een geocache aan de Overveldsestraat gezocht, maar niet kunnen vinden. Vandaag had ik meer geluk en zag ik hem meteen. Ik was echter al zo’n 600 meter verder toen ik me realiseerde dat ik mijn paraplu bij de geocache had laten liggen. Het was inmiddels droog, maar de kans op regen was toch vrij groot. Hoewel het niet meer de beste paraplu is (hij hangt met paperclips aan elkaar…) ben ik er toch maar voor terug gegaan. Na nog een flink lange weg door het buitengebied ging de route weer een stuk door Prinsenbeek. We kwamen bij het station en via de lange loop- en fietsbrug staken we het spoor over. We volgden een fietspad naar de Broektunnel, die erg laag was en daardoor een beetje eng aandeed. Vervolgens staken we de spoorlijn naar Breda over en kwamen we opnieuw in park Overbos. Al snel stond ik weer op de splitsing waar ik me eerder bijna verlopen had en nu mochten we met de korte afstand mee.
We verlieten Prinsenbeek aan de zuidkant en gingen weer het buitengebied in. Bij de overweg aan de Westrikseweg waren werkzaamheden, waardoor deze afgesloten was voor verkeer, maar te voet konden we er gelukkig nog wel overheen. Iets verderop, aan de Vaareindseweg, schijnt vroeger ook een overweg gelegen te hebben, maar deze bestaat niet meer. Wel zat er een geocache in het rood-witte schrikhek verstopt en deze liet zich makkelijk vinden. Vervolgens moest ik zo’n 50 meter terug om weer op de route te komen. Nadat we de Leursebaan over waren gestoken kwamen we dan eindelijk bij het Liesbos. We namen het tweede brede pad, maar dat was flink modderig. Heerlijk, even iets anders onder de voeten dan harde weg. Iets verderop had men van dikke takken een fraai bankje gemaakt en dat kon ik mooi even gebruiken om mijn schoenen goed te strikken. Ik moet deze bij de kleine tenen altijd iets losser laten, maar op de wreef juist wat strakker aantrekken. En na verloop van tijd verdeeld de druk zich weer, waardoor ik ze even opnieuw moet strikken. Nadat ik nogmaals rechtsaf geslagen was zag ik wandelaars uit de tegengestelde richting komen. Ik was blijkbaar vlak bij de rust, maar we mochten nog een klein ommetje maken voordat we weer Prinsenbeek inliepen.
Bij café-zaal ‘t Veehandelshuis moest ik een stempeltje gaan halen en het werd ook hoog tijd voor een pauze. We hadden er nu zo’n zestien kilometer opzitten en het was ook de enige rust op de route. Ik dronk er een trappistje aan de bar en heb nog een praatje gemaakt met de bardames. Ook was het inmiddels na twaalven en dus tijd om mijn broodjes op te eten. Na de rust werd de route een stuk leuker. Nadat we Prinsenbeek verlaten hadden gingen we opnieuw het Liesbos in. Op de Zanddreef passeerden we nog een rust van de internationale pinksterdriedaagse en nadat we wederom de spoorbaan waren overgestoken kwamen we langs de Prinsenhoeve. Daar wandelden we het natuurgebied Hooiberg in. In dit gebied lag een hele nieuwe serie geocaches verstopt. We passeerden er drie. De eerste lag tussen de wortels van een boom en in het trommeltje zat een fototoestel. Eerst dacht ik dat het de bedoeling was om een selfie te maken, maar de camera deed het niet. Het logrolletje bleek in de camera te zitten. Ik had nog wat ruilspullen in mijn rugzak en dus liet ik hiervan wat achter in de cache. Voor de tweede cache had je acht AA-batterijen nodig, en volgens de omschrijving zou het een spiraal zijn, waar je dus een vaste hand voor moest hebben. Gezien de tijd besloot ik deze maar over te slaan. Nummer drie was lastig te vinden, maar ineens zag ik een geocaching-logo in de bossen. Het was een katrol bij het afrollen kwam er een tak met een tjilpend nepvogeltje naar beneden. Aan het uiteinde van de tak zat een kokertje met het logrolletje. Erg leuk gemaakt.
Na natuurgebied De Hooiberg kwamen we in de Verloren Hoek en iets verderop passeerden we nog een geocache, die ik al twee keer eerder niet heb kunnen vinden. Het was er altijd erg rommelig, veel struiken, een kapot hek, maar nu was alles opgeruimd en hierdoor liet de cache zich ook erg makkelijk vinden. Weer een puntje minder op de kaart… We draaiden weer de Zanddreef op en helaas begon het opnieuw te regenen, dus maar goed dat ik toch mijn paraplu opgehaald had. Iets verderop kwamen we weer samen met een kortere afstand en bogen we nogmaals af richting Prinsenbeek. We passeerden de laatste geocache voor vandaag en een paar wandelaars dachten even dat ik de weg kwijt was. Het kokertje werd snel gevonden en het loggen moest maar onder de paraplu gebeuren. Het begon ook nog aardig te waaien en de paraplu sloeg een paar keer om, maar de paperclips zaten goed vast en er ging nu eens geen balein meer stuk.
Het duurde niet lang voordat we weer Prinsenbeek inliepen en ik rond 15.30 uur aan de finish was. Daar wachtte nog een heerlijke kop snert. Er was zelfs zoveel over dat we nog gerust een tweede kop mochten nemen, maar ééntje vulde al genoeg en ik had ook nog trek in een biertje. Tijdens het drinken van een glas Palm zat ik op de reisplanner te kijken en het zag er niet gunstig uit. De trein zou ik net niet halen en voor de bus die tegenover de startplaats vertrok was het eigenlijk ook al erg laat. Ik zou wel vanaf station Prinsenbeek een bus kunnen nemen, maar dan was ik ook nog wel een flinke tijd onderweg. Ik besloot mijn biertje snel leeg te drinken en op te stappen. De bus was een minuutje te laat en dus kon ik hem toch nog makkelijk halen. Op station Breda moest ik nog een poosje op de trein wachten en ik twijfelde of ik nog koffie of een snack zou gaan halen. Maar eigenlijk had ik niet veel trek meer, dus ben ik het perron op gegaan. Ik had geen zin om lang te wachten, dus nam ik de eerste trein richting Tilburg en ben ik daar overgestapt op de trein naar Blerick. Even na zes uur kwam ik daar aan en rond half zeven was ik weer thuis bij mijn moeder, waar uiteraard ook nog een bord eten klaarstond…
Roland Weyers