Herfstmuggentocht te Cruquius
De start was bij een Pannenkoeken Paviljoen met uitstekende koffie. Daarna volgde de wandeling die helemaal door het schitterende natuurgebied de Groene Weelde ging. Het was dus 10 km. genieten van prachtige herfstkleuren. De rust was bij ’t Fort. De naam zegt het al: een oud fort waar nu een restaurant en diverse kleine bedrijfjes, zoals ateliertjes in gevestigd zijn, met behoud van het oude fort. We vonden het wel zo netjes om even te vragen of we bij dat restaurant ons brood op mochten eten. Het antwoord was: we willen het niet verbieden, maar hebben het liever niet. Heel begrijpelijk want ze verkochten zelf ook broodjes. Besloten om daar alleen koffie te drinken en ons brood naderhand lopende op te eten.
Na de rust ging de route echter om het fort heen en was er aan de achterkant een houten bankje waar we ons brood hebben opgegeten. Diverse wandelaars kwamen brood etende voorbij gelopen, maar 1 man kwam gezellig bij ons op het bankje zitten. Hij woonde in de buurt, liep de 25 km. maar was gewoon even thuis gaan lunchen. We keken uit op een dijk met een trapje waarmee je de dijk op kon. Nieuwsgierig wilde ik natuurlijk weten wat het uitzicht vanaf die dijk was. Daarop adviseerde die man ons ook even op de grond te kijken omdat het pad wat daar loopt bekend staat als het grafstenenpad. En, inderdaad over de hele dijk liep een wandelpad dat ‘betegeld’ was met oude grafstenen: hele oude, wat jongere, van diverse steensoorten, en van sommigen de tekst nog goed leesbaar. Een leuk extraatje, zomaar aangeboden door een plaatselijke wandelaar!
Op het eind van de wandeling hadden we nog volop tijd over, dus besloten we naar het oude stoomgemaal De Cruquius te wandelen, wat zich iets meer dan 1 km. verderop bevindt. Samen met de Leeghwater en Lynden pompte dit gemaal drie jaar lang het Haarlemmermeer leeg. Nu is het een van ’s werelds eerste technische musea wat met een Museumkaart gratis te bezichtigen is. Het huisvest de grootste stoommachine ter wereld in zijn soort. Indrukwekkend om te zien. Er werd ons verteld dat een kwartier later de hele installatie aangezet zou worden zodat we zelf het spektakel konden aanschouwen. We wilden echter op tijd bij de bus terug zijn, zodat we er voor kozen om dat niet af te wachten en terug te wandelen.
De organisatie van de tocht was prima. Een duidelijke routebeschrijving in grote letters, zodat ook mensen die minder goed zien, het goed konden lezen. Goede, duidelijke pijlen onderweg die steeds werden gecontroleerd. En, bij de toiletten heb ik meerdere wandelaarsters (ook niet-WIEGO-wandelaarsters) horen zeggen dat het zo fijn was dat er bij deze wandeltocht overal voldoende en schone toiletten aanwezig waren. Door een babbeltje met de organisator bleek dat deze tocht ieder jaar in oktober georganiseerd wordt. Kortom deze tocht is zowel m.b.t. bezienswaardigheden, natuur en organisatie een echte aanrader.
Marjan Cossee.
Wandelplezier bij de Stekende Muggen
Cruquius? Nooit van gehoord, zeggen mijn vrienden. Ik vertel hen hoe typisch Hollands er het landschap is en hoe mooi de herfstkleuren waren op het voormalige Floriadeterrein. En ook over het aantal honden. Silver had nog nooit op één dag zoveel soortgenoten ontmoet. Regelmatig schaarden drie of vier honden zich om hem heen. De een droop nog van zijn zwemtocht in een sloot of plas, de ander schudde zich zo dicht bij Silver af dat de spetters in zijn snuit vlogen. Hij liet het maar gebeuren en keek ze een voor een aan zonder een kik te geven. Thuis in onze wijk voelt hij zich meer het mannetje dan op onbekend terrein. Dan laat hij weten dat ook hij kan blaffen als een grote.
We passeerden tijdens de tocht de kleine Hommelmolen aan de Molenplas, waar een deel van het riet afgesneden was. Na de eerste rust naderden we al snel de ringvaart met een dobberend zwanenpaar voor een woning. Geen saaie rijtjeshuizen daar, maar woonarken in allerlei vormen en kleuren, wel keurig op een rij langs de oever en fraai weerspiegelend in het water. Achter hen in het polderland de boomkronen in herfsttooi. Een smal en goed begaanbaar pad leidde hier langs de vaart en achter de bosschages aan de andere kant verschool zich de Meerwijkplas. Vanuit een dode boom keek een handvol aalscholvers of er geen visje te verschansen viel. Eentje draaide regelmatig zijn kop naar het pad alsof hij nog nooit Brabanders had gehoord of gezien. En zou een aalscholver kleuren waarnemen? Ik herken mijn medebusreizigers altijd van verre aan de gele jasjes, truien of shirts van onze wandelclub. De laatste kilometers zie ik ze eigenlijk nooit meer, zij zitten al aan een punt gebak of een pul bier terwijl ik van de laatste kilometers geniet. Zo ook vandaag.
Op een bank at ik mijn laatste boterham en ik gaf Silver te drinken. Hij slobberde alsof hij de hele dag nog niks had gehad. Maar het waren de labradors, Mechelse herders en terriërs die hem telkens hadden afgeleid. Behalve in een licht slingerend en overwoekerd paadje langs de ringvaart. Dat was zo smal dat je elkaar op de meeste plekken niet fatsoenlijk kon passeren. Silver en ik stapten er stevig door totdat ik bij de Vijfhuizermolen over een hekje moest klimmen. Silver keek toe of dat allemaal wel goed ging en kroop er pas onderdoor toen ik weer veilig met twee benen op de grond stond. Twee mannen draalden bij de opengestelde molen, gingen op het witte bankje zitten en stonden weer op in de hoop een of meerdere wandelaars rond te leiden. Maar wandelaars willen lopen en sommigen van hen moeten ook op tijd hun bus halen.
Anita Lodewijks
Wandelen rondom Cruquius
Zondag 30 oktober zijn Kees ik en weer met WIEGO mee naar Cruquius geweest. Het ligt in de gemeente Haarlemmermeer. Bij het pannenkoekenpaviljoen kwamen wij rond 10,30 uur aan. Wij gingen voor de 15 km. Een week eerder hadden wij ons vergist met de wandeltocht die voor vandaag gepland was. Om 10,45 uur gingen wij op pad na eerst een kopje koffie met appelgebak. Mag wel een keer op zondag bij het Prins Bernhardbos dicht bij start en finish. Ook dicht bij Hoofddorp, Haarlem en Vijfhuizen. Bij de Molenplas onze eerste rust op 11,41 uur. Een leuke rust. Kees wilde eigenlijk door naar de tweede rust, maar ik zei: nee wij hebben tijd genoeg. Daar zaten Anke en Ben ook en gingen wij toch even een kopje koffie drinken.
Rond 12,00 uur gingen wij weer verder Ook een leuk rustpunt. Rond 13 22 uur waren wij bij de tweede rust op ’t Fort. Hier bleven we even om daarna nog 4 km te gaan. Bij een brug bleef Kees even Achter. Ik was al en eindje door en keek even om. Was Kees even op een bank gaan zitten. Maar wij waren heel mooie op tijd om 14 45 uur weer binnen na een mooie wandeldag. Wij gingen om 16,15 uur weer richting Breda. Rond 18.15 uur liepen wij thuis weer binnen. En het is wel op tijd om u allen een gelukkige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar toe te wensen met veel wandelplezier voor 2017 van Kees en Inge Mol – van Egmond.