Een hete wandeltocht

Op zondag 2 juni jl. werd het (volgens de weersvoorspellingen) heel warm. In het televisienieuws van ’s avond zes uur en ook in de krant van de volgende dag werd vermeld dat op de luchtmachtbasis Volkel een temperatuur van 32,2 graden was gemeten. Voor wie bekend is in de topografie weet dan ook dat de luchtmachtbasis vrijwel tegen het dorpje Odiliapeel ligt. En daar werd die dag door de plaatselijke wandel sportvereniging De Eekhoorn hun wandeltocht georganiseerd. En laat WIEGO nu net die tocht op zijn programma hebben staan. ..Niets vermoedend stapten ’s morgens 47 leden enthousiast in de bus die hen naar Odiliapeel bracht. Onderweg zagen wij nog de borden die het verkeer op de voorgaande vrijdag en zaterdag er op wezen bij Uden van de snelweg af te slaan naar de luchtmachtdagen die op Volkel hadden plaatsgevonden. Al snel werd e starlocatie bereikt en werd het terras buiten ingenomen door WIEGO. Buiten de kerk en de supermarkt was er in het “centrum” van Odiliapeel weinig te beleven. Na de start trokken we het bosrijke buitengebied van dit kerkdorp in. Wij hadden de euvele moed om de afstand 30 km af te leggen.

De kortste afstand (de 5 km) ging over de vele bospaden die rondom Odiliapeel liggen. Dit boscomplex is een gemengd ontginningsbos met mooie beuken- en eikenlanen. Wie goed oplette kon zomaar een eekhoorn de boom in zien schieten. De organiserende vereniging dankt haar naam dan ook aan het roodbruine diertje.

Deelnemers aan de 10 kilometer maakten (ten opzicht van de afstand 5 km) nog een extra ommetje door het buitengebied van Odiliapeel en Volkel. Liep je de afstand 15 of 20 kilometer, dan wandelde je een extra lus richting het dorp Venhorst. Je kwam daarbij ook door het Peellandschapspark De Voskuilenheuvel. Dit is een ecologisch aangelegd natuurgebied waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan. Je kon hier ervaren hoe de Peel er 150 jaar geleden bij lag, toen het nog een onontgonnen vlakte was. Je had de kans om tussen grazende schapen door te lopen, want in het gebied leeft een kudde heideschapen. De schaapskooi was wel te zien omdat het parkoers daar langs leidde, maar de schaapskudde liet zich niet zien (vanwege de hitte verscholen in het lange gras?).

De tocht van 20 kilometer maakte een extra lus naar Volkel. Je kwam onder meer langs het Billy Bird Park Hemelrijk: een park aan een grote recreatieplas. Via het dorp Volkel en een gevarieerd buitengebied liep je dan weer terug naar Odiliapeel.

En de route van 30 kilometer (waar ik en nog een paar leden voor hadden gekozen) ging door naar het buitengebied van Boekel. Je kwam behalve door bos ook door een gevarieerd landschap van weilanden, akkerbouw en tuinbouw. De eerste rust op de afstand 30 km was na bijna 10 km in een manége. Blijkbaar was op het laatste moment deze rust verplaatst want in de routebeschrijving stond een andere rustplaats vermeld. Daar kwamen we er ook achter dat de route met elastiek was gemeten want in plaats van de vermelde 9,7 km zagen wij dat we al op ruim 11 km zaten. Toen we daarna op de volgende en laatste rustplaats kwamen waar we – volgens de beschrijving – 22 km hadden afgelegd en dus nog zo’n 8 km moesten lopen, namen we de beslissing (ook vanwege de hitte) om daar een kortere afstand verder te volgen, zodat we in werkelijkheid toch 30 km hadden gelopen en op tijd terug waren voor de bus. Van Boekel hebben we dus niets gezien.

Maar na afloop was het nog best gezellig met het drankje op het terras onder de parasols. En wat is er nog fijner dan op een snikhete dag een koel drankje te nuttigen. Gelukkig was het in de bus op de terugweg ook aangenaam zodat iedereen weer tevreden huiswaarts keerde.

W.A.N. de Laar.