Sint Nicolaastocht Merselo
Op zondag 25 november 2018 zou WIEGO naar Merselo gaan. Daar organiseerde wsv. De Natuurvrienden hun jaarlijkse Sint Nicolaastocht. Als we de startlocatie café-zaal Het Anker betreden zitten de mensen van het startbureau al te wachten. Na een kop koffie zijn we helemaal klaar voor de start. Eenmaal buiten stappen we langs een boerderij met een kapelletje in de zijgevel ter eren van St. Oda.
Oda van Sint-Oedenroede, volgens de overlevering was zij de dochter van een Schotse koning. Zij was van haar geboorte af blind. Op een dag meldde zich een pelgrim aan het paleis. Hij vertelde dat er in het plaatsje Luik aan de Maas sinds kort een bedevaartsoord van de heilige martelaar en bisschop Lambertus was gesticht. Vele blinden herkregen er het gezicht. Prinses Oda ging er heen en werd inderdaad genezen doordat de heilige bisschop zelf aan haar verscheen. Nu verlangde zij ernaar zich geheel aan Christus te geven, maar haar vader had een goede huwelijkspartner voor haar in gedachte. Toen hij haar een ultimatum stelde, ontvluchtte zij het paleis om er nooit meer terug te keren. Ze begaf zich als pelgrim naar de berg Gargano in Zuid-Italië, waar Michaël ooit verschenen zou zijn. Via Rome trok zij de Alpen over en vestigde zich uiteindelijk in Venray om daar het leven van een kluizenares te leiden. Maar de eigenaar van de grond waar zij haar hutje had gebouwd, verjoeg haar, zodat zij tenslotte liefdevol werd opgenomen door de bewoners van het dorpje Rhode. Daar leefde zij nog enkele jaren haar godgewijd leven, totdat zij tenslotte overleed. De omwonenden waren er zeker van dat zij met een heilige te doen hadden gehad. Het plaatsje stond dan ook al gauw bekend als St. Oda’s Rhode, stilaan verbasterd tot Sint-Oedenrode. Op haar graf staat te lezen: “De H. Oda, dochter van Eugunatius de VII, koning van Schotland, heeft hier gewoond, en werd hier begraven in ‘t jaar 726, oud zijnde 36 jaren. Haar graf werd een bedevaartplaats voor ooglijders. Zij is patrones van Sint-Oedenrode en wordt aangeroepen tegen oogziekten. Oda wordt afgebeeld als kluizenares met een kroon; ook met duif of ekster in de hand (volgens de legende werd zij door dit dier gewaarschuwd tegen indringers in het bos waar haar kluis stond).
Dus naast St. Nicolaas hebben we vandaag ook te maken met St. Oda.
We lopen verder langs de molen Nooit Gedacht en inderdaad we hadden nooit gedacht hier te lopen. Tussen de akkers door lopen we de bossen in. Kleine klimmetjes maken het parcours interessant en het tempo is prima zo. Een mooi smal paadje brengt ons naar een winterklare akker. Het uitzicht is wijds en polders en een asfaltweg brengen ons naar een volgend bosperceel. Een zandweg brengt ons langs boerderij “Janslust”. Als we doorlopen komen de andere afstanden erbij en dat betekent vaak dat de rust er aan komt. We zijn nu in Venray aanbeland en onze medewandelaars weten dat we naar het St. Odapark gaan. Plots zien we allerlei kunstwerken en dat betekent dat we in het park aanbeland zijn. Odapark is een ambitieus en eigenzinnig centrum voor nationale en internationale vernieuwende hedendaagse kunst, gelegen in een 19 hectare groot bosrijk stiltegebied tussen verstedelijkte gebieden in het noorden van de provincie Limburg. De kunst in het Odapark is veelzijdig en verbazingwekkend, reuze grote rubber laarzen, een in de boom hangende kabouter of een sculptuur waar je zelf wat in kunt zien.
Teveel om op te noemen zou ik zeggen en dus lopen we het park uit en de rust binnen. Voor de kadiwagen staan weinig lopers en we worden snel geholpen. Alleen door de kou onder de partytent besluiten wij weer snel door te lopen naar Merselo. Eerst nog een fikse klim en dan vervolgen we onze terugkeer door de bossen. Nog even langs de mooie villa’s en dan doemt Merselo voor ons op en het St. Annakapelletje. Nu is het nog maar een klein stukje terug naar de startzaal. Eenmaal in de startzaal is het erg druk binnen en dan blijkt dat St. Nicolaas vandaag hier ook echt komt. We melden ons af en krijgen een speculaaspop. Er zijn ook niet-wandelaars met kinderen en die komen dus voor de goed heilig man.
W.A.N. de Laar