Eerste (virtuele) winterwandeltocht WIEGO Breda
Op 6 februari 2021 loop ik eenzaam door het drukke Mastbos. Virtueel neem ik deel aan de 1ste Winterwandeltocht van WIEGO Breda. Thuis in Roosendaal ben ik om 10.00 uur vertrokken met de fiets. Mijn tweewieler heb ik netjes weggezet op het terrein van gebouw “Mariëndal” aan de rand van Ginneken. Het is 11.50 uur als ik op stap ga voor de eerste etappe van de 30 kilometer. De heer Van der Bruggen van de wandelvereniging heeft me eerder de routebeschrijving toegestuurd. Onderweg kom ik al snel tot de conclusie dat de aanwijzingen heel goed en uitgebreid zijn opgeschreven. Het geeft gelegenheid het landschap gemakkelijk te lezen. Verkeerd lopen is dan ook een kunst. Na anderhalf uur lopen nodigt een bankje uit mijn knapzak aan te spreken en de benen te strekken. Mijn thermosfles is goed voor hete, dampende koffie. Heerlijk! Ik zit er 20 minuten. Mensen, jong en oud, trekken op deze vrijdag voorbij. Velen van hen zijn hondenbezitters en houden hun viervoeters aan de lijn. Zo goed als er ook zijn die hun dieren toestaan vrijelijk rond te rennen. En enkel beestje wil mee eten. Helaas heb ik daar niet op gerekend. Ik heb al mijn proviand nodig.
Weer op weg, ben ik na ongeveer 3 kilometer bij uitbating “De Zeven Heuveltjes”. Omdat ik mijn eigen natje en droogje bij me heb, laat ik het eetcafé aan me voorbijgaan. De tweede etappe wacht. Dit stuk van bijna 10 kilometer loopt lekker beschut door het bos. Mooie vennen. In het rimpelloze water weerspiegelen prachtig de wolken. Voor de opgeschoten oeverbegroeiing geldt hetzelfde. Stil staan bij zo veel moois mag. Als het rondje er op zit ben ik opnieuw bij het eetcafé. Het is er gezellig druk met mensen die behoedzaam van hun koffie nippen. Ik zie er mensen die ik eerder tegen kwam. Sommigen voor de derde keer. Zowaar, enkelen zwaaien. Enthousiast doe ik hetzelfde. Hoe uitnodigend ook, ik loop door om aan de laatste etappe te beginnen.
Het is intussen vier uur. Wil ik voor het donker thuis zijn, dan zit het derde stuk er niet meer in. Lopend langs een zandvlakte bij de routepunten 104 en 105 staan meerdere bankjes. Eentje is voor mij. De koffie smaakt wat “ouder”, maar is nog steeds heet. Lekker! Ook lekker zijn de boterhammen, belegd met kaas, gemengde sla en dressing. Het appelgebakje als afsluiter is top. Etend en denkend beslis ik om de route hier af te breken en terug te lopen naar de Duivelsbruglaan waar ik ben vertrokken. Ik noteer 24 wandelkilometers. Even na half vijf haal ik de fietsketting van het slot. De tocht terug, via de Rith, Vluchtschoot, het Lies, Sprundel en Rucphen “loopt” lekker. Om kwart voor zes meld ik me bij Diny, mijn vrouw. De warme maaltijd smaakt extra lekker.
Ik mag terugkijken op een mooie dag. Met dank aan WIEGO Ondanks de beperkingen van deze tijd biedt de club wandelliefhebbers de mogelijkheid om aan hun trekken te komen.
Piet Schepers.