WIEGO Nieuws – Februari 2023

VAN DE REDACTIE

Volkssport nummer één was het in de lockdown-periode: even de benen strekken in de natuur. En in die wandelfile maakten deze wandelaars meer kapot dan ons lief is. Want veel van deze bezoekers van vooral natuurgebieden waren en zijn geen wandelaars zoals u en ik. Dit zijn en waren mensen die er uit wilden en nergens naar toe konden. De meubelboulevards waren gesloten, de IKEA dicht, horeca was er alleen als Koffie to go c.q. Take away.

Nu nog worden sommige bosgebieden, waaronder het Mastbos bij Breda, drukker bezocht dan voor corona. En daar heeft de georganiseerde sporter, waaronder de deelnemers van wandeltochten, last van. Omdat bijvoorbeeld Staatsbosbeheer de ongeorganiseerde bezoeker van hun gebieden niet kan beheersen, pakken zij de georganiseerde wandelaars en andere sporten aan. Een bekend voorbeeld is het feit dat de bekende Mastboscross van a.v. Sprint in januari vanaf volgend jaar verplaatst word naar de Teteringse bossen. Nu speelt bij deze cross natuurlijk ook mee dat deze van de gebaande paden afgaat en dwars door bossages voert. Ook is dit een massaal evenement. Niet alleen qua deelname, maar ook omdat deze hardlopers veelal bij elkaar blijven.

Maar ook onze wandelsport ondervindt de hinder. Hoewel door de verschillende afstanden en de gespreide ruime starttijden de druk op de natuur bijna nihil is. Tel daarbij op dat de ene wandelaar een hoger tempo heeft dan een ander. En het te wandelen parkoers uitsluitend gebruik maakt van de aanwezige paden, dan is er van overlast door wandelaars in natuurgebieden, en dus ook in het Mastbos, bijna geen sprake.

Het is dan ook jammer dat de wandelbond KWbN, waarbij ook WIEGO is aangesloten, bij Staatsbosbeheer geen voet tussen de deur weet te krijgen om meer begrip voor de georganiseerde wandelsport over te brengen. In tegendeel: de wandelbond kiest de makkelijkste weg en waarschuwt de aangesloten organisaties om rekening te houden met de houding van Staatsbosbeheer. En hoewel Staatsbosbeheer de Nederlandse bossen beheert namens de Staat – en daar maken wij wandelaars ook deel van uit – verbieden zij dus de feitelijke eigenaren van de bossen soms de toegang tot die gebieden.

Het wordt dus tijd dat de KWbN laat zien dat zij staat voor de aangesloten organisaties en het bij Staatsbosbeheer voor gedaan weet te krijgen dat de belangen van de georganiseerde sporter gaan boven die van de ongeorganiseerde bezoekers. Als dat niet gebeurd dan zorgt de wandelbond voor de ondergang van de wandelsport.