VAN DE REDACTIE
De komende twee maanden (juli en augustus) zijn in Nederland de maanden bij uitstek voor de vakantie. De één trekt er daarbij op uit naar een camping of hotel ergens in ons eigen land. De ander gaat met auto, bus, trein of vliegtuig naar een dichtbij of veraf gelegen ander land. Maar in de maand juli is er ook een groep die naar de Vierdaagse van Apeldoorn en/of Nijmegen gaat. Voor sommigen maakt dat deel uit van hun vakantie en anderen zien het als een stuk sportbeoefening bij uitstek. De laatste jaren zien wij me name in de Vierdaagse van Nijmegen een groeiend aantal deelnemers die vaak slechts éénmaal aan dit wandelevenement deelnemen. Daarbij is deze groep wandelaars meestal ook niet aangesloten bij een wandelbond of wandelvereniging. Op zich is dat geen bezwaar want deze mensen blijven daardoor in beweging en dat wordt door de overheid gepropageerd tegen de gewichtstoename die zich onder de Nederlandse bevolking voordoet. Wel is het jammer dat deze groep niet voor de wandelsport behouden kan worden omdat voor het behoud van georganiseerde wandeltochten noodzakelijk is dat er steeds nieuwe aanwas is.
In dit verband is het dan ook zorgelijk dat na corona een grote middengroep het sporten vaarwel heeft gezegd. Vooral mensen met een lagere of middelbare opleiding hebben na corona het sporten niet meer opgepakt. En ook duizenden jongeren in de leeftijd van 13 tot 18 jaar zijn blijvend afgehaakt. Deze groepen vinden waarschijnlijk de weg naar de sport niet terug. Vooral voor de jongere generatie is dat een probleem omdat zij vaak nauwelijks een sportroutine hebben opgebouwd toen zij door de lockdowns moesten stoppen. Verbazend is daarbij dat hoger opgeleiden het sporten na corona weer in dezelfde mate hebben opgepakt en weinig last van de coronamaatregelen hebben gehad. Maar mensen die eenmaal sporten en bewegen, waarderen dat sterk.
Deze gegevens zien wij ook terug in de wandelsport. De afgelopen Avondvierdaagse in de Bredase wijk Ginneken is daar een sprekend voorbeeld van. De toename van deelnemertjes was boven verwachting. Ook bij andere wandeltochten zien wij dir fenomeen. Wandelaars misten het “maatjesgevoel”, de sociale contacten en het sociale netwerk. En daar kunnen leden van verenigingen heel veel aan bijdragen door vrienden en kennissen te stimuleren om mee te lopen en kennis te laten maken met al het goede en de voordelen van sporten en dan met name wandelen met de steun van een vereniging of organisatie.